ответ:
сонымен, айтылған сөзді, ақылды өлеңді және әдемі әндерді жоғары бағалайтын қазақ халқы айтады.
революцияға дейін қазақ даласына барған барлық ресейлік және шетелдік саяхатшылар халықтың бір қызықты ерекшелігін атап өтті. бұл поэзияға құрметпен қарау, оның құрушыларына құрмет сезімі. белгілі ресейлік ғалым в. радлов былай дейді: « әлемдегі ең биік өнер ретінде ритмдік сөйлеуге қарайды. сондықтан қазақ халқының халық поэзиясы ң жоғары деңгейіне жетті ». неміс ғалымы а.брем де бұл туралы былай деп жазды: «қазақ тілі өз тілін жақсы біледі. мүлік бәріне бірдей, кедей және бай, асыл және білмейтін, білімді және білімді емес. «
қазақ даласында олар әрқашан ән айтуды, ән конкурстарын ұйымдастырды, ойларын керемет және сенімді түрде сөздермен қорғауды жақсы көрді. xix ғасырда орыс ғалымы г.потанин ежелгі уақытта қандай өлең, ән, ырғақ, рифма екенін білмегенде, олардың өмірі қайғылы және қорқынышты болды, мереке, көңілді жиналыс болмады. тіпті ағындар да үнсіз үнсіз ағып, орманды ойламаған. тек кейде дауыл дауыстары болды, өйткені ән тек аспанға тиесілі болды. ақыр соңында, ән өз үйін тастап, ғаламның барлық төрт бұрышын зерттеп, үлкен көк күмбез астында ұшуға шешім қабылдады. көңіл-күйге байланысты, ән жер үстінен төмен ұшып, содан кейін көтерілді. ән төмендегенде, әуенді, әуендерді естіп, есте сақтады. ән жоғары болған кезде қазынадан тек бір бөлігін ғана тыңдай алды.
айта кетейік, бұл ән қазақ даласынан төмен болды - бұл қазақ поэзиясының жомарттығы мен байлығының құпиясы.
өлеңдер, әндер, мақал-мәтелдер мен сӛздерді жақсы көретін жерлерде поэзия сәтті . ол ң өмірін жалғастырды, ол қиын сәтте оны қолдады, қуаныш, сүю, өшпенділікке көмектесті, ол сүйіспеншілікті және өмір сүруді оятады.
бұл баға жетпес байлықты кім ұрпақтан ұрпаққа берді?
ежелгі күндерде халық әндері, жыры, аңыздары халықпен жасалды, оларды халық романдары - жыршы, оленши орындады. олар ежелгі музыка, тарихи оқиғалар, халық әдет-ғұрыптарының қамқоршылары еді. үлкен мерекелерде, көптеген жиналғанда, даланың әр түрлі жағынан жыршы және алшыншысы ән байқауы қойды. олар өздерінің сұлулығын дәріптеді, ал тамаша дыбыстар халықтың жүректеріне тыныштандырады. конкурстың тақырыбы көбінесе өз туған жері үшін батырдың акциялары болды, содан кейін шын жыршы күрестен бұрын күйеуі соққыға ұшырады. мұнда домбыраны аспанға лақтырып, өртке толтырылған жауынгерлік әуенді құйды.
кейінірек танымал шеберлер - жыраулар мен ақындар - поэзиямен айналыса бастады. осылайша, халық шалқыз жыраудың, қазтуған батырдың, бұхар жыраудың, ақын махамбет өтемісовтің есімдеріне терең құрметпен қарады.
ақындар мен жыраулардың шығармашылығы бір-бірімен байланысты. ақынның кейінгі ұрпақтары өнерін , еңбектерінің үздік аспектілерін жетілдіріп, қазақ поэзиясын ң жоғары сатысына көтерді.
объяснение:
перевод нужен ?
Соларға қатысты сөздер мен атаулар да ескіреді, яғни қолданудан шыға бастайды. Мысалы: шоқпар, соқа, сойыл, найза, айбалта, күрзі, қорамса, кіреуке, малта, ояз, зындан, күң, кұл, әмеңгер, болыс, жүзбасы, сарбаз, дуан, пері, періште, ысқат, азан, барымта, дабыл тәрізді сөздер бүгінгі өмірде көп қолданыла бермейді. Бұлар белгілі бір дәуірдің, тарихи кезеңнің тілдік көрсеткіші ретінде жұмсалуы мүмкін. Олар көнерген сөздер деп аталады. Және олардың кейбірі жана ұғымдардың келуімен байланысты жаңарып қолданылуы да мүмкін.
Тіл — тілде көнерген сөздердің историзмдер және архаизмдер деп аталатын екі түрі бар. Кейбір заттар мен құбылыстар күнделікті өмірден шығып қалып, сол ұғымдарды білдіретін олардың атаулары — сөздер де көнеріп, тілде қолданбайды. Мысалы: сұлтан, атшабар, ояз, барымта, дуан басы, дүре, малай, күң, құл, бай, болыс т. б. Мұндай сөздерді историзмдер дейді. Бұрынғы атаулары ескіріп, кейін басқа атаулармен беріліп жүрген заттар мен құбылыстар бар. Мысалы: жасак, немесе қол — әскер, қол басы — әскер басы, почтабай — хат тасушы, жатак, — отырықшы, серіктік — бірлесу, қосын — ұйым, желек — орамал т. б. Қазірде осындай басқа атаулармен беріліп жүрген заттар мен құбылыстардың бұрынғы атаулары архаизмдер деп аталады.