Жыртқыш аңдар туралы диалог.
– Сәлем, Гүлім! Қалың қалай?
– Сәлем, Бақыт! Жақсымын, өзің ше?
– Мен де. Алдағы жексенбіге қандай жоспарың бар? Мүмкін хайуанаттар саябағына барып қайтармыз?
– Мұражайға барамын ба дегенмін. Ал хайуанаттар бағына барғым келмейді.
– Неліктен?
– Онда небір жыртқыш жануарлар бар.
– Қорқасың ба олардан?
– Жоқ, қорыққанымнан емес. Бірақ сонда тірі табиғат өкілдерінің тордың астында не бір топ адамның көз алдында үнемі жүруі дұрыс емес деп білемін. Әрине, бұл жыртқыш, көп көре бермейтін жануарлармен танысуға мүмкіндік берер. Алайда оларды қорықтардан не экспедицияға шығу арқылы да тануға болады ғой.
– Иә, дұрыс айтасың. Өткен жолы мен Африкадан әкелінген арыстанның баласын көргенмін. Көздері жәудіреп тұрған...
– Көрдің бе, оларды табиғаттан айыру дұрыс емес деп ойлаймын.
– Қосыламын. Енді мен де бармаймын. Ал сен мұражайға барар болсаң маған хабарласшы, жарай ма?
– Жарайды.
Біз үйде отырудан жалығып кеттік, мектепке барып оқығымыз келеді. Ол сурет салғысы келді, сондықтан анасынан сурет салатын дәптер сұрады. Бүгін осында боласыңдар ма, әлде үйлеріңе барғыларың келе ме? Айдар шанадан құлап түсті, Ғалымның оған күлкісі келді. Мен жәй жүргеннен жалығып кеттім, қатты жүгіргім келді. Сенің үйде отырып ішің пысты ғой, далаға шыққың келді ме? Ағам қатты ұйықтап жатыр, менің оны оятқым келіп тұр. Мен дені сау, шымыр азамат болып өскім келеді, ол үшін спортпен айналысуым керек.
Объяснение: