Для окраски шерсти в различные цвета казахи вплоть до середины XIX в. пользовались красителями, которые вываривали из различных растений, корней и минеральных солей. Со второй половины XIX в. в Казахстан начали завозить анилиновые красители, которые постепенно вытеснили природные.
В изготовлении войлочных изделий принимали участие не только женщины одной семьи, но и жители аула.
Первейшая необходимость в жизни кочевника – создание различных частей войлочного покрытия юрты, бывшей на протяжении ряда столетий основным жилищем казахов.
Кроме того, из войлока делали потники (токым) под седла, шили войлочные головные уборы (калпак), плащи (кебенек), войлочные чулки для сапог (байпак), ухваты для казана (кол кап).
Но основная масса войлочных предметов использовалась во внутреннем убранстве юрты, дома. Эти предметы являлись образцами декоративно-прикладного искусства казахов
Жүнді әр түрлі түстерге бояу үшін қазақтар ХІХ ғ. ортасына дейін түрлі өсімдіктерден, тамырлардан және минералды тұздардан пісірілген бояғыштарды пайдаланды. ХІХ ғасырдың екінші жартысынан бастап Қазақстанға біртіндеп табиғи түрде ығыстырған анилин бояғыштары әкеліне бастады.
Киіз бұйымдарын дайындауға тек бір отбасының әйелдері ғана емес, ауыл тұрғындары да қатысты.
Көшпенді өмірдің ең басты қажеттілігі-бірнеше ғасырлар бойы қазақтардың негізгі баспанасы болған киіз үйдің киіз жамылғысының түрлі бөліктерін құру.
Сонымен қатар, киізден тоқылған терілер, киізден бас киімдер (калпак), плащтар (кебенек), етікке арналған киізден жасалған шұлықтар (байпак), қазанға арналған құлаққаптар (қалпақ) жасалды.
Бірақ киізден жасалған заттардың негізгі бөлігі киіз үйдің, үйдің ішкі жинағында қолданылған. Бұл заттар қазақтың сәндік-қолданбалы өнерінің үлгісі болды
Туған жер – адам өмірінде киелі орын алады. Нақты осы жер оны елімен, өткенмен және болашақпен байланыстырады. Міне, сондықтан да тіпті балалық шақтан бастап-ақ адамда отанға деген махаббат сезімі оянады. Әрбіріміз үшін Отан ошақ басынан басталады: туған жер, туған көше, туған қала немесе мен үшін туған кент. Менің Отаным кішкентай болса да, мен үшін аса қымбат жер Бестөбе кентінен басталады. Дәл осы жерде менің көңілді де, шаттықты, уайымсыз балалалық шағым өтті. Үйдің маңындағы аулада ойнағаным және бала-бақшаға барған көше әлі есімде. Сол кезде ол маған өте ұзын болып көрінетін. Мұнда көлік сирек жүретін, бірақ серуендеп жүретін адамдар көп болатын. Иә... Туған жер ұзаққа қиып жібермейтін. Сен әрқашан өзің бармасаң да, оймен қиялдап туған көшені, есіктің алдын, «Қызым, үйге кір...»деген ананың сөздерін еске түсіресің. Жүректің әлсіздүрсілі естіледі. Қазір бойжеттім, бірақ та өмір бойы мен үшін балалық шақтағы туған аула мен көше – менің кішкентай Отаным. Сонымен бірге мен елімнің бір бөлшегімін, оның бүгіні мен болашағымын.
Туған жер – адам өмірінде киелі орын алады. Нақты осы жер оны елімен, өткенмен және болашақпен байланыстырады. Міне, сондықтан да тіпті балалық шақтан бастап-ақ адамда отанға деген махаббат сезімі оянады. Әрбіріміз үшін Отан ошақ басынан басталады: туған жер, туған көше, туған қала немесе мен үшін туған кент. Менің Отаным кішкентай болса да, мен үшін аса қымбат жер Бестөбе кентінен басталады. Дәл осы жерде менің көңілді де, шаттықты, уайымсыз балалалық шағым өтті. Үйдің маңындағы аулада ойнағаным және бала-бақшаға барған көше әлі есімде. Сол кезде ол маған өте ұзын болып көрінетін. Мұнда көлік сирек жүретін, бірақ серуендеп жүретін адамдар көп болатын. Иә... Туған жер ұзаққа қиып жібермейтін. Сен әрқашан өзің бармасаң да, оймен қиялдап туған көшені, есіктің алдын, «Қызым, үйге кір...»деген ананың сөздерін еске түсіресің. Жүректің әлсіздүрсілі естіледі. Қазір бойжеттім, бірақ та өмір бойы мен үшін балалық шақтағы туған аула мен көше – менің кішкентай Отаным. Сонымен бірге мен елімнің бір бөлшегімін, оның бүгіні мен болашағымын.
Для окраски шерсти в различные цвета казахи вплоть до середины XIX в. пользовались красителями, которые вываривали из различных растений, корней и минеральных солей. Со второй половины XIX в. в Казахстан начали завозить анилиновые красители, которые постепенно вытеснили природные.
В изготовлении войлочных изделий принимали участие не только женщины одной семьи, но и жители аула.
Первейшая необходимость в жизни кочевника – создание различных частей войлочного покрытия юрты, бывшей на протяжении ряда столетий основным жилищем казахов.
Кроме того, из войлока делали потники (токым) под седла, шили войлочные головные уборы (калпак), плащи (кебенек), войлочные чулки для сапог (байпак), ухваты для казана (кол кап).
Но основная масса войлочных предметов использовалась во внутреннем убранстве юрты, дома. Эти предметы являлись образцами декоративно-прикладного искусства казахов
Жүнді әр түрлі түстерге бояу үшін қазақтар ХІХ ғ. ортасына дейін түрлі өсімдіктерден, тамырлардан және минералды тұздардан пісірілген бояғыштарды пайдаланды. ХІХ ғасырдың екінші жартысынан бастап Қазақстанға біртіндеп табиғи түрде ығыстырған анилин бояғыштары әкеліне бастады.
Киіз бұйымдарын дайындауға тек бір отбасының әйелдері ғана емес, ауыл тұрғындары да қатысты.
Көшпенді өмірдің ең басты қажеттілігі-бірнеше ғасырлар бойы қазақтардың негізгі баспанасы болған киіз үйдің киіз жамылғысының түрлі бөліктерін құру.
Сонымен қатар, киізден тоқылған терілер, киізден бас киімдер (калпак), плащтар (кебенек), етікке арналған киізден жасалған шұлықтар (байпак), қазанға арналған құлаққаптар (қалпақ) жасалды.
Бірақ киізден жасалған заттардың негізгі бөлігі киіз үйдің, үйдің ішкі жинағында қолданылған. Бұл заттар қазақтың сәндік-қолданбалы өнерінің үлгісі болды