Бұл жылы Жанат 7 жасқа толады. Ол 1-сыныпқа барады. 1 құркүйек келді. Ол мектепке барады да балаларды көреді. Балалардың арасында өзінің ағасын көреді - Əшена. Қоңырау соғылды, барлығы өз кабинеттеріне кіреді. Мұғалім оны 1-партаға отырғызды да "Енді мынау сенің орның" дейді. 1-сабақта оған өте қызықты болды. Үзілісте ол сыныптастарымен танысты жəне олар ойнады. 2-сабақта ол бір нəрсесін жоғалтты жəне оны мұғалім көріп қалды. Бұл қарындаш еді. Бірақ оған мұғалімнен қарандаш сұрауға ыңғайсызданды. Оның қасында отыратын қыздың аты Зағира. Ол мұғалімге онда қарындаш жоқ екенін айтты. Ал артында отыратын қыз оған қарындаш берді. Осылай Жанат ақ қағазға өзінің ең бірінші əріпін жазды.
Су - тіршілік көзі, өмірдің қуаты. "Судың да сұрауы бар" дейді аққан судың қадірін білген дана халқымыз. Күнделікті судың қадірін біле бермейтініміз - шындық. Сарқырап су ағып тұрған соң бір тамшы суға зар болған жандардың басындағы ауыртпашылықты қайдан білейік? Ағызып қойып соны ойлай бермейміз-ау. Ал барша мұсылманға қасиетті Рамазан айында ораза ұстағанда, Алла разылығы үшін ас-судан тыйылып, күн батқанша қара су аузың жетпегенде ғана не дүниенің парқына барасың. Күн еңкейе батып, ауызашар уақыты кіргенде ұрттаған суыңнан балдай, одан артық бақыт сыйлар дүние бар ма, шіркін!
