Зар Заман Ақындары – қазақ әдебиеттану ғылымына алғаш рет (1927) М.Әуезов енгізген термин, зар заман кезеңінде ғұмыр кешіп, отарлық езгіге түскен қазақ халқының тағдырын мұң-зармен жырлаған ақындар шоғыры.
Зар заман ақындары шоғырының белгілі өкілдері: Дулат Бабатайұлы, Шортанбай Қанайұлы, Мұрат Мөңкеұлы, Әбубәкір Кердері, Албан Асан, т.б. Әуезов Зар заман ақындары дәуірін Абылай хан тұсынан Абайға дейінгі жүз жылға ұластырып, Нарманбетпен аяқтайды. Зар заман ақындары тұсынан қазақ әдебиеті жазбаша сипат алатынын атап көрсетеді
1.себеби сенин омирин озиннен баска ешкмге керек емес сен оз озинди котеруин керек
2.арким озн бакыттымн деп ойлау керек себеби колн аягн жасайды соган шукир де кейбир адамдарда ол жасамайды блесн ба?
3.доктыкка адал болу керек жаман ниетти адамдар болад
4.карыс катынас адебине сыйластык адалдык жатады
Объяснение: