Гульфайруз Исмаилова (1929)
1944- Алматылық көркем дік училищесінде оқыған
Осы қазақта аты шыққан суретші қыздар аз неге екенін. Әнші бар, биші бар, күйші бар, әртіс бар. Ал суретші қыздар өте аз. Мысалы мен қазақтың суретші қыздарын аташы десе, осы Гүлфайруз Исмиловадан басқа ешкімді де айта алмаймын. Әбілхан Қастеев кезінде Гүлфайрузға қазақта әнші қыздар бар ал сен суретші бол дегенде бір нәрсені біліп айтқан екен ғой. Бір таланттың шығатынын сезген ғой. Осы Гүлфайруз апамыздың жолын қуып, әлемге Қазақстанның атын шығарып жүрген қыздар неге жоққазір? Қашан туар екен, Ғасырда бір туар деп осыны айтатын шығар.
Басты еңбектері:«Ақбопе» (ТЮЗ, 1957), , опера «Ер-Тарғын» (1967), балет «Қозы-Көрпеш - Баян-Сұлу» (1971-1972), опера «Жұмбак Қыз» (1972), опера «Чио-Чио-Сан» (1972-1973), опера «Алпамыс» (1973, 1979), опера «Аида» (1978) және т.б.
А өзі пайда болған алғашқы кезде табиғатқа тәуелді болды. Табиғатқа табыну алғашқы қауымдық қоғамда басты орын алды. Бірте-бірте халық санының артуы, шаруашылық салаларының дамуы, өнеркәсіптің өркендеуі адамның табиғатқа ықпалын арттыра түсті. Орманды жерлердің өртелуі, кәсіптік мәні бар жануарлар санының азаюы (тіпті жойылуы) адамның ойланбай жасалған іс-әрекетінің нәтижесі. Бір кезде "табиғатты таусылмайтын қазына" деп есептеп, "табиғаттың бермесін тартып алу" деген теріс көзқарастардың әсерінен табиғат талан-таражға түсті. Табиғат заңдылықтарын ескермей жүргізген іс-әрекетімізден, табиғат тепе-теңдігі бұзылды. Бұл казіргі кезде адамның өз тіршілігіне де зор қауіп төндіріп отыр.
Әрбір халықтың табиғатқа деген қарым-