Халықтық қолөнер - мәдени мұраның маңызды бөлігі. Олар өткен уақыттағы материалдық өндіріс пен халықтың рухани өмірінің деңгейін көрсетеді. Олар ұлттық сәулет өнерімен және фольклормен қатар оның тарихын, өмір салтын және эстетикалық мұраттарын білудің қайнар көзі болып табылады. Ұлттық көркемдік дәстүрлерді зерттеу олардың сақталуы мен жаңа әлеуметтік жағдайларда қолданылуына ықпал етеді. Садақ жасаудан және портативті тұрғын үйлерді жобалаудан бастап, қазіргі кездегі қазақ қолөнерінің түрлеріне дейін ұзақ және қиын жол өтті. Бұл қолөнердің дәстүрлі түрлерінің пайда болуы Қазақстанға тән шаруашылықтың табиғи режимімен байланысты Ұлы Октябрь социалистік революциясы халықтың бұл түрдегі көшпелі, жартылай көшпелі және отырықшы топтарының мамандануы экономикалық қажеттіліктерді қанағаттандыруға, үйді безендіруге, материалдық өндіріс деңгейін, қазақтардың халықтық қолөнерінің табиғатын, түрлері мен формаларын, тұрмыстық заттарды, киімдерді безендіру.
Балаға ат қою
Қазақта бала туғаннан кейін ел ішіндегі аса құрметті қария(ға) немесе бала(ның) атасына, әжесі(не) немересінің атын қойғызады. Ат қоюдың өзінен бүкіл бір халықтың ұлттық ерекшелігі, ой-арманы, түсінігі ап-айқын көрініп тұрады. Мысалы, ерте заман(да) балаларға көз тию(ден) немесе жын-шайтан(нан) сақтасын деген оймен Итбай, Күшікбай, Жаманбай деген оғаш есім қоятын болған.
Адамға ат қоюдың себептері алуан түрлі тілек-мақсаттар(на) байланысты да болып келеді. Бала бай, дәулетті болсын деген мақсатпен Байбол, Дәулет, Алтынбек, Алтынбай; күшті де батыл болсын деп Арыстан, Батырбек, Қаһарман, Ербатыр; сұлу да көрікті болсын деп Айсұлу, Әсем, Ботагөз, Ажар; ақылды да тапқыр болсын деп Ақылбек, Ақылбай, Есбол сияқты есімдер. таңдап қойған.
Көптеген есімдер халық(тың) әдет-ғұрпына, күн, жыл аттарына да байланысты болып келген. Мысалы, Наурызбай, Жұмабай, Бейсенбай; балалары қайтыс бола берген отбасылар жаңа туған сәби Тоқтар, Тұрсын, Тоқтасын деген есімдер қойған.