Қазақ сахнасында "Екі езу", "Тамаша" сынды сатиралық театрлар осыдан 3,4 жыл бұрын халықтың көңілінен шыққан еді.Одан кейін олардың орнын , Нұржан Төлендиевтің ,Тұрсынбек Қабатовтың жинаған "Көңілді атапқырлар алаңы" сынды театры орнын басып халықты өзіне қаратты.Әйгілі сатира саңлағы Көпен Әмірбек ағамыздың айтуынша, қазір еліміздегі сатиралық театр өнерінде жаңалық, бір батылдық жоқ екен. Бұл сөзімен мен толықтай келісем.Өйткені қазіргі жастардың көбі театрға барудың орнына ,жайдарман,квн тағыда басқа бағытқа қызығады.Бұл неліктен? Бұл әрине, жаңа нәрсенің болмауы.Бүлда бір теардағы мәселе.
Менің күнде ойлайтын ойым, болашақта мектепті үздік бітіріп, ата анамның үмітін ақтап,елдің көркейуіне үлес қосу. Мен бойымдғы қасиеттерімді, қабілетімді ойлау арқылы дамытамын. Көп ойланған адам ғана дұрыс әрі нақты шешім қабылдайды. Әр ойдың түбінде бір мақсат, бір арман болады. Адамдар сол мақсаты мен арманына жету үшін барлық мүмкіндіктерін пайдаланады. Ойланбай жауап берген сұрақтарға, әрқашан жауап табыла бермейді. Арманыңа қол жеткізу үшін барлық нәрсені ақылмен шешіп, ойланып барып іс-әрекет жасау керек. Ой түбі түпсіз терең тұңғиықтай. Адамның жан-жануарлар дан айырмашылығы тек біреу-ол ойлау қабілетінің болуы. Фариза Оңғарсынова апамыздың ой туралы өлеңіне қысқаша айтып өтейік. Түнгі елес .
Тым көңілсіз кейіпке еніп қошқыл Түн,
Аспанымнан көзді арбайды көп сылқым.
Өзің жайлы ойларымның отына,
Жаным балқып жылынамын ех, шіркін!..
Объяснение:
Вот я думаю так