Бір Аллаға жазбасқа…” – дейді. Бұл сөз білген адамға Құранның тұтас бөлігі. Жырау Алланы жалғыз деп таны деп тұр. Егер адам осы Алланы құлшылықта бір деп тану түсінігінен ауытқыса, барлық ғұмыры оған еш пайда бермейді және істеген ісі ақыретте де қажетіне жарамайды. Құранда ондай адамдар жайлы: «Расында саған да, сенен бұрынғыларға да: «Егер Аллаға ортақ қоссаң әлбетте амалың жойылып кетеді де анық зиянға ұшыраушылардан боласың» деп уахи етілді» делінген. Құранда амалдардың жойылуын «хабато» дейді. Қазақша тілдік мағынасында, «артық жем жеп, күпті болып ісініп жарылған мал» дегенге жақын. Яғни, Аллаға серік қосқан адам – күбініп арам өлген мал тәрізді, жақсылығы ескерілмейді, сауабында салмақ жоқ. Демек Құран түсінігінде Аллаға ортақ қосу ең үлкен зұлымдық. Алланы бірлеу бүкіл жақсылықтың бастауы. Осыны білген Бұқар бабамыз әуелі бір «Аллаға жазбасты» (ортақ қосып қоймауды) тілге тиек қылып отыр.
Тыйым сөздердің қоғамдағы орны ерекше.Әсіресе балалар осы тиым сөздер арқылы тәлім-тәрбие алады десек қателеспейміз.Тыйым сөздер арқылы жаман әдеттен арыла аламыз. Мысалы: "Тізеңді құшақтама"-,деген сөздің мағынасының өзінде үлкен мән жатыр.Ол бұрынғы ата-әжелеріміз ырымдап "жалғыз қаларсың"- деген сөзді астарлап түсіндіріп өткен." Үйге қарай жүгірме"-. деген сөзде де жаманшылыққа бет бұрмай асығыстық жасама деген. Әрбір адам өз ұлытың,өз салтының айтып кеткен әдет-ғұрып,тыйым-ырым сөздерін ұмытпауы тиіс.
