Робинзон Крузоның бір күні.
Белгілі жазушы Даниэль Дефоның "Робинзон Крузо" атты романын білмейтін адам жоқ шығар,сірә.Мектеп кезінде кітапта берілген үзіндісін оқыдық,фильмін де көрдік.Кейіпкердің иесіз аралда жалғыз өзі шамамен жиырма сегіз жыл бойы өмір сүріп,тірі қалуы барлығымызды да таңдандырады.Ал Робинзон Крузоның әр күні бір-біріне ұқсамайтын.Әр күнде жаңа жаңалықтар,қиындықтар болды.Енді Робинзон Крузоның өз күнделігіне жазғандай бір күні,яғни оның ішіне алғашқы күніне тоқталып өтейік.
Ол өз күнделігінде бұл күнді "1659 жылы,30 қыркүйек" деп көрсеткен еді.Бұл оның кемесінің апатқа ұшырып,тек өзіның аман қалып,ессіз аралға тап болған күні.Түн ортасына дейін оны неше түрлі ойлар мазалады.Әрине,ол ойлар:аштық,үйінің жоқтығы,киімі мен қаруының болмауы еді.Оның жаудан қорғанатын жері де болмады.Робинзон Крузо алда тек өлімді күтті.Оны не жыртқыш аңдар,не жабайы адамдар жейді,не болмаса ол өзі аштықтан өледі.Осындай ойлармен ол ағаш түбіне жатып,жаңбыр жауып тұрса да қатты ұйқыға кетеді.Ия,бұл – Робинзон Крузоның бір күні.Бұл туындыдағы бас кейіпкер өзінің қайсарлығы,батылдығы мен ептілігінің арқасында тірі қалған еді.
Менің теңізге бірінші сапарым. Алты жасымда ата-анаммен бірге теңізге бардым. Біз ұзақ уақыт бойы пойызда жүрдік, содан кейін автобуста, ақырында Евпаторияға қол жеткіздік. Бұл Қырымдағы теңіз қалашығы, таулар мен ормандарсыз. Климат дала аймағына жақын, сондай-ақ жаңбыр аз және құрғақ шөлейт. Ағаштар сирек кездеседі, бұталар көп өседі.
Теңіз мені сұлулығымен, өлшемдерімен, әсіресе, түстердің реңімен таң қалдырды. Ол әрдайым әртүрлі. Таңертең күн көтерілгенде, ол күн сәулесінде қызғылт. Барлық Радуга түстерімен құйылады және кішкентай барашкалар толқынмен жүгіреді. Пушкиннің ертегісі сияқты жарты күн бойы" ол ойналды", үлкен толқындар жағаға шығып, қайтадан теңізге кетті. "Мүмкін шторму!"- жергілікті тұрғындар ескертіліп, дұрыс болды. Жүздеген құстар жағаға ұшып шығып, жағымсыз дауыспен айқайлады. Мұнда ақ шағалалар да балық іздеуде жүрді,және құмда бірдеңе жинастырды. Біз оларды бөлкемен тамақтандырдық, олар тұмсыққа алып, жаққа кетті. Теңіз тек бұрынғы жасыл түсті қара түске айналды. Жаңбыр шелек сияқты және тез аяқталды. Сол жерде күн шығып, сорылды. Және тағы да көк, жарқын түсті теңіз.
Содан бері теңізді жақсы көрдім. Осы сапардан кейін мен теңізде бірнеше рет болдым, бірақ алғашқы әсерім менің өмірімде есте қалды.
Перевод: Моя первая поездка на море.Когда мне было шесть лет, я впервые с родителями поехала на море. Мы долго ехали на поезде, потом на автобусе и ,наконец-то, добрались до Евпатории. Это приморский городок в Крыму, без гор и лесов. Климат ближе к зоне степей, также мало дождей и дуют суховеи. Редко встречаются деревья, больше растут кустарники.
Море поразило меня своей красотой, размерами и, особенно, оттенками цветов. Оно всегда разное. Утром, когда восходит солнце, оно розоватое в лучах солнца. Переливается всеми цветами радуги, и маленькие барашки бегают по волнам. В полдень, как в сказке Пушкина, «оно разыгралось», огромные волны бросались на берег и снова уходили в море. «Быть шторму!»-предупреждали местные жители и оказались правы. Сотни птиц слетелись на берег и кричали неприятными голосами. Здесь ходили и белоснежные чайки в поисках рыбы, и гордые бакланы что-то собирали на песке. Мы их покормили булочкой, которую они, взяв в клюв, уходили в сторонку. Море только что бывшее зелёного оттенка превратилось в чёрное. Полил дождь как из ведра и быстро закончился. Тут же выскочило и засияло солнышко. И вновь море голубого, яркого цвета.
С тех пор я полюбила море. После этой поездки я не раз была на море, но первые впечатления мне запомнились на всю мою жизнь
атың калай м Вы в в в в в в. уу