Бесік - жаңа туылған бала үшін, қасиетті мүлік, алтын ұя болып есептеледі. Қазақ халқында бесікте тербелмеген адам жоқ. Қазіргі коляскалардан қарағанда, бесіктің пайдасы әлде қайда көп. Атам қазақ баланы босқа бесікте тербетпеген. Ал туылған баланы бесікке салу - қазақ халқы үшін мәртебелі, қасиетті дәстүр болып есептеледі. Қазақтар балаларын бесікке жатқан кезінен бастап тәрбиелейтін. Баланың денесі түзу болып өсуіне бесіктің пайдасы көп. Бала шошып, қорқақ болмауы үшін, қазақтар ертеде бүркіттің, қасқырдың, үкінің тұяқтарын бесіктің басына іліп қоятын.
Баланы бесікке салу – салтанатты рәсім. Бұл рәсімді жасау үшін, арнайы Бесік тойы өткізіледі. Бесік той, бала қырқынан шықан кезде жасалынады. Осы тойға баланың атасы, әжесі, ағалары, әпкелері, нағашылары, басқа да алыс туыстары, көршілері жиналады. Келген адамдар өздерімен бірге сыйлық, және шашу ретінде кәмпит және де т.б заттар алып келеді. Баланың нағашылары келген кезде, бесікті жасап, сыйлық ретінде алып келеді. Келген ақсақалдар дастарханға отырмай жатып, бата жасайды. Дастарханға ішімдік койылмайды. Тек қана қымыз, шұбат, шәй, айран қойылады. Кейін отырыс басталады. Отырыста ән, жыр, әңгіме айтылады. Тойбастар таратылады. Біздің уақытта тойбастарға арнайы қолдан жасалған тойбастарды, фотомозайкаларды, қолдорбаларды, авторлық қуыршақтарды сыйлық ретінде берсе болады. Кейіннен ақ жаулықты әжелер, баланың анасына, баланың күтіміне, тәрбиесіне байланысты, неше түрлі кеңестер айтады. Отырыстан кейін, баланы бесікке салу рәсімі басталады.
Ауылда бір аңшы бір төбет итті асырайды. Ол ит қасқыр алатын ит екенін ауыл адамдары мойындайды. Ол бір қасқыр ұстайды. Өзі көкжалдай болады. Ол Көксеректі іздеуге бірнеше адам болып шығады. Жаңағы тайыншадай итті бірге алып шығады. Олар Көксеректі бір сайдың жотасынан кездестіреді. Сол мезетте үлкен төбет көксерекке арыстандай атылып, жолбарыстай бақырып тұра ұмтылады. Екеуі біраз арпалысады. Екеуінің күші тепе-тең болады. Екеуі бір-бірімен тістесіп, екеуінін ауыздары қарысып қалады. Сол кезде ит иесі мен ауыл тұрғыны келіп Көксеректі бауыздап жібереді. Төбет ит сол кезде зорға демалады. Олар ауылға Құрмаштың апасына Көксеректі алып келеді. Сол кезде апасы "Менің баламның жазығы не?" деп айтады. Апасы қайғыдан құса болады .
В статье рассматривается история возникновения, народные традиции и утилитарные особенности юрты, являющейся символом кочевой культуры. Авторы анализируют исторические предпосылки возникновения и этапы развития юрты как типа жилища; дают характеристику ее основных конструктивных элементов; описывают внутреннее убранство, интерьерные предметы и узорно-орнаментальные композиции, используемые в оформлении пространства. Особое внимание сосредоточено на раскрытии идеи, что юрта – не просто жилище, а своеобразный вид народного искусства, аккумулирующий идеи, которые консолидируют материальные ценности с духовным богатством народов Евразии. По мысли авторов, юрта – символ и шедевр кочевой цивилизации казахов, определивший мировоззренческий опыт кочевой жизни народа и их традиционный духовно-материальный быт.