Төрт түлік – мал: түйе, жылқы, қой, сиыр. Қазақ халқы осы төртеуін төрт түлік деп атаған. Ауыз әдебиетінде “төрт түлік малды құрадың” деген тіркес жиі кездеседі. Бұл дәулетіне сәулеті сай адамдарға арналып айтылған. Мысалы, “Байбөрі деген бар екен, Байбөрі малға бай екен, Төрт түлігі сай екен...” (“Алпамыс батыр” жырынан). Халық төрт түліктің әрқайсысының сақтаушы иесі бар деп ұғынып, оларды ойсылқара, қамбар ата, шопан ата, зеңгі баба деп атаған. Төрт түлікті кейде жұп (аша, айыр) тұяқ, тақ (тік) тұяқ деп те атайды. Қазақ төрт түліктің ішінде түйе малын байлық ретінде де, көлік ретінде де, азық ретінде де қатты қастерлеген. “Нар жолында жүк қалмас” деген мәтел осының айғағы. “Ат – ердің қанаты”, “Мінсең – көлік, жесең – ет” деп жылқы малын да аса жоғары бағалаған. Сондай-ақ қой мен ешкі, сиыр малының да өзіне тән ерекше қасиеттері болатынын ұмытпаған.
Нұрәлі мен Кемел ата-әжесінен мол базар.Атамнан сыйға домбыра алдым,қараңыз,-деп мақтанды Кемел.Менің әжемнен сыйға алған тақиям қалай?сәнді мен?-деп мақтанды Нұрәлі.Бізге ештеңе жоқ па?-деп сұрады анасы балалардан нан алыңыз.Оларды қаладан табу қиын.Міне Әжемнен сізге базарлық бар.Қоржын айран, ірімшік құрт қаймақ бауырсақ деді Кемел әке, сіз торсықтан қымыз құйып ішіңіз, деді ата-аналары балаларына риза болды.Балаларымнан айналдым, мұндай балаларды әлемнен таппайсың деді аналары
қуанып.Нұрәлі же!
отото
Объяснение: