ответ:Дене мәдениеті дене табиғатын тәрбиелеудің нәтижесі. Бұл адамдардың дене дамуын қалыптастырып оны пайдаланудағы материалдық және рухани байлық. «Дене шынықтыру мәдениеті» жекеден жалпыға сияқты, «мәдениет» деген түсінікке жататыны туралы талай айтылып жүр. Енді, оны басқа сөзбен айтқанда — дене шынықтыру адамзат мәдениетінің бір бөлігі болып табылады. Дене шынықтыру адамның өзінің денесін дамытып, өзгерту жолындағы қызмет және осы бағыттағы жұмыс тәртібі деп ұғынуға болады. Немесе оны былай да түсіндіруге болады: тиісті ұйымдардың тарапынан берілген тапсырма немесе жүктеме есебіндегі адамдардың берілген талаптарды орындауы. Мысалы, мемлекеттік бағдарламада көрсетілген «Дене шьшықтыру» сабағына қатысуы. «Дене мәдениеті» түсінігін «Мәдениет» түсінігіне жалпы жатқызуға болады, себебі, дене мәдениеті мәдениеттің бір бөлігіне жатады. «Дене мәдениеті дегеніміз адам өз дене күшін, құрылысын, жаттыгулар кешенін істеу арқылы өзгертуге арналган үдерісті айтуга болады. Бұл деген адамдардың дене қимылын жетілдіруге арналган материалдъщ, рухани байлықтың кешені болып табылады». Ал мектептегі дене мәдениеті дегеніміз — материалдық рухани бағыттың қосындысы ретінде мектепте қогамның күшімен балалардың дене даярлығын ұштайтын пән ретінде болады.
Балалар дене даярлығының кұндылығын тек мектеп мүғалімдері, жаттықтырушылар ғана емес, қоғам да өз күшін салу керек.
Дене мәдениеті педагогикалық тұрғыдан алып қарағанда, дене тәрбиесі дене мәдениетінің негізгі саласы болып табылатыны туралы жоғарыда айтылған. Педагогикада адамның саяси әлеуметтік құқықты эстетикалық жағынан қоғамға лайықты болуына жауап беретін мүмкіндіктердің дамуына бағытталған мақсатты тәрбие деп атайды. Дене тәрбиесі – адамның физиологиялық жағынан дамуын қалыптастыратын педагогикалық жүйе. Мұнымен қоса, ол осы саладағы кәсіптік бағытты анықтайды, білім негізін құрайды. Әр түрлі деңгей мен түрлерде дене тәрбиесі мәселелерін шығармашылық тұрғыдан шешуге, болып жатқан жаңалықтарды біліп отыруға, өзінің педагогикалық шығармашылық негізін жасауда маңызы зор екенін атап өткен дүрыс.
Балалар дене тәрбиесі жеткіншектің дене дамытуының педагогикалық жүйесі. Мектептегі дене тәрбиесі мектеп аясында ғана жүзеге асатын педагогикалық жүйе. Ал балалардың дене тәрбиесі мектепте және мектептен тыс та атқарыла береді. Осыған байланысты, дене шынықтыру мүғалімдерінің шығармашылық тұрғыдағы біліктілік деңгейі де аталмыш жұмыстарды орындауға өз септіктерін тигізеді. Балалар тәрбиесі мектеп үжымы үшін жалпы міндет болғандықтан, басқа да тан мүғалімдері мектеп экімшілігімен қоса жоспарланған іс-шараларды бір кісідей атқаруы — алға қойған мақсаттарға жетелейді және оның орындалуын қадағалайды.
Эдуа́рд VI (англ. Edward VI, 12 октября 1537 — 6 июля 1553) — король Англии и Ирландии с 28 января 1547, сын Генриха VIII. Родился от третьего брака короля с Джейн Сеймур; мать умерла вскоре после его рождения от родильной горячки. Вступил на престол в возрасте девяти лет под опекой дяди по матери, Эдуарда Сеймура, 1-го герцога Сомерсета, после его опалы (1549) за влияние на юного короля соперничал ряд других регентов.
Эдуард подробно интересовался всеми государственными делами и был убеждённым протестантом. Был хорошо образован: знал латынь, греческий и французский, переводил с греческого. К его правлению относится выработка протестантского катехизиса и второе издание «Книги молитв», ставших обязательными в соответствии с «Актами о единообразии». Также некоторые реформы богослужения, близкие к лютеранству (в отличие от возобладавших впоследствии в англиканстве при Елизавете I черт, более компромиссных по отношению к католицизму). Введение нового молитвенника вызвало восстание в Корнуолле и Девоне, жестоко подавленное впоследствии. Религиозные реформы Эдуарда были свёрнуты после его смерти королевой Марией I, ярой католичкой, однако после вступления на престол Елизаветы I они легли в основу догматов и обрядов англиканской церкви[1].
Умер от туберкулёза или пневмонии на 16-м году жизни после долгой болезни, имея время распорядиться дальнейшим наследованием престола. Своей наследницей по настоянию Джона Дадли, 1-го герцога Нортумберленда, он назначил леди Джейн Грей, правнучку Генриха VII, исключив из круга претендентов своих старших сестёр Марию и Елизавету[2]. Однако народ не принял леди Джейн. Её правление длилось лишь девять дней, по которых она и её семья, а также Дадли были арестованы по обвинению в государственной измене. Так закончился кризис престолонаследия 1553 года в Англии. Королевой стала Мария.