Ескі заманның шырмауында қалған қазақтың көзін осындай қазақ қыздарының алдыға суырылып шығып, өз теңдігін сұрауы ашқандай болады. Алайда бұл шығармада тек қана ата ана қарсылығы емес, сонымен қатар қызды адам емес тауар ретінде көретін, оны қалыңмалға айырбастайтын ашкөз, сараң адамдардың бейнесі де ашылады. Мысалға, туған әкесінің билік үшін қызының өмірін күлге айналдыруы; оның сезімдерімен санаспай, бірін бірі жаралған қос ғашықты айырулы мен опасыздыққа жатқызар едім.
Менің ойымша, Міржақып Дулатов өз туындысында Жамал қыздың тағдыры арқылы, тар заманның шынайы бет бейнесін, халықтың сол кездегі жағдайының бәрін ашып көрсеткендей. Себебі, романда Сәрсенбай мен Жамал арасындағы, юай мен кедей деп бөлінген таптық өкілдердің арасында қарама қайшылықтар мен адамдардыңрузани жағынан емес, байлығына қарап бөлінуі, адами қасиеттерді бағаламауы шынайы көрсетіледі. Сонымен қатар, заманының кесірінен өзгерген әке мінезі осыған дәлел болады. Міржақып оны басында; « Момын, мал баққан кісі» деп суреттесе, бірте бірте ол да байлықтың буына масайрап, тіпті өз қызын табан астына салып, тағдырының күл талқанын шығарған еді.
1) Тіл дегеніміз-адамдармен өзара пікір алмасуы. 2)Адамның сәттілікке қол жеткізуінің шарты тілді орынды пайдалану. Адамдармен тіл табыса білу. 3)Тіл адамдармен тіл табыса білуіне, бірігіп еңбек етуіне, өз орнын иемденуіне, өзгелерді тануға,өзін танытуға мүмкіндік береді. 4) Тілсіз адам биік нәтижеге жетуі мүмкін емес. Өйткені адам тек тіл арқылы басқалармен қарым-қатынас жасап, бірлесе өмір сүреді, биік арманға қол жеткізеді. 5)Адам көп тіл арқылы шетелдерге немесе басқа елдерге барып оқи алады. Басқа елдерге барғанда тілдесе алады. 6) Тілдің көмегімен адам бір бірімен тілдесе алады, сөйлей алады. 7)Тіл деген тек сөйлесу үшін ғана емес, сонымен басқалармен араласа білу. Жақсы сөздер айту, адамдармен тату болу. 8) Тіл табыса білудің өзі өнер. Себебі кей адамдар бір бірімен мүлде араласпай, бір бірін іздемейді де. ОЛар тіл табыса алмайды. Ал көп тіл білу де өнер. Себебі тілдерді сен оқып, өз білімінмен үйренесін.
Менің сүйікті жазушым -Александр Сергеевич Пушкин.Мен оның шығармаларын қайта қайта оқи аламын.оның ертегілері,өлеңдері,кейіпкерлері өзгеше әлемді құрайды,сол әлемнің ішінде барлығы таң қалдырады.мені ешкім оқуға итермелеген жоқ, мен пушкиннің шығармаларын оқыған кезде кітаптар сұлулығын түсіндім.Мен әрбір өнім терең мағынасы бар екенін ұнайды, бірақ, сонымен қатар, жақсылық соңында әрқашан жеңіс бар екенін түсініп кітапты жабамын. Пушкин - балалар ғана емес сондай-ақ ересектер, оның жұмысына мүдделі болуы мүмкін жазушы болып табылады.Отан, махаббат, табиғат, адам - ол әрқашан маңызды нәрселер туралы жазған, бұл өте маңызды болып табылады. Ол сөз өмірдің мәні жеткізе алды Мен, осы ақынды құрметтеймін.
Ескі заманның шырмауында қалған қазақтың көзін осындай қазақ қыздарының алдыға суырылып шығып, өз теңдігін сұрауы ашқандай болады. Алайда бұл шығармада тек қана ата ана қарсылығы емес, сонымен қатар қызды адам емес тауар ретінде көретін, оны қалыңмалға айырбастайтын ашкөз, сараң адамдардың бейнесі де ашылады. Мысалға, туған әкесінің билік үшін қызының өмірін күлге айналдыруы; оның сезімдерімен санаспай, бірін бірі жаралған қос ғашықты айырулы мен опасыздыққа жатқызар едім.
Менің ойымша, Міржақып Дулатов өз туындысында Жамал қыздың тағдыры арқылы, тар заманның шынайы бет бейнесін, халықтың сол кездегі жағдайының бәрін ашып көрсеткендей. Себебі, романда Сәрсенбай мен Жамал арасындағы, юай мен кедей деп бөлінген таптық өкілдердің арасында қарама қайшылықтар мен адамдардыңрузани жағынан емес, байлығына қарап бөлінуі, адами қасиеттерді бағаламауы шынайы көрсетіледі. Сонымен қатар, заманының кесірінен өзгерген әке мінезі осыған дәлел болады. Міржақып оны басында; « Момын, мал баққан кісі» деп суреттесе, бірте бірте ол да байлықтың буына масайрап, тіпті өз қызын табан астына салып, тағдырының күл талқанын шығарған еді.
Объяснение: