"Киім дүкенінде" диалог:
– Сәлеметсіз бе?
– Сәлеметсіз,не қаралыңыз?
– Мына қызыма мектепке киетін жеңіл жиде іздеп едім.
– Мына жиделер қарап көріңіздер.Қызыңыздың өлшеміне сай келетін жиделер бар.
– Қаншадан бұлар?
– 4000 теңгеден болады.
– Ақ түсінен беріңізші,киіп көрсін.
– Әрине.Қызым,міне ала ғой.Анау жерде киім ауыстыратын жер бар,сонда барып киіп көр.
– Жарайды.
– Қалай,ұнады ма?Әдемі,бастысы жарасып тұр.
– Маған да ұнады.Алайықшы.
– Жарайды,қызым.Онда орап,бере қойыңыз.Ақшасы міне.
– Саудаңыз үшін рахмет.Келіп тұрыңыздар!
Отанға, сол Отанның жүрегі — Москваға, қатерлі, қатал жау суық қолын созған кезде, сіздің атыңыз қараңғы түнде тұнық аспанға атылған жай оғындай жарқ ете қалды. Майдандағы әскерлерге нұрын шашты.
Ол — мың басы. Мың қолды бастаған отыз бір жастағы Момышұлы — Намысұлы боп шыға келді. Отанның әрбір адым жері үшін табан тіреп, қайсарланып, өжеттеніп тұрып алды. Қоршаудың өзін ерлікпен, өжеттікпен қаймықпай бұзып өтті.
Сол шақта астананы қорғаған мыңдар мен миллиондар арасынан «Момышұлының батальоны» өзгеше аталды, ерекше көзге түсті.
Оны генерал И.В.Панфилов мақтады. Газеттер жазып жатты. Ер еліне еткен еңбегін ерекшелігім демей, еліріп мақтан етпей, сол бір табиғи қалыпта қала білді. Мұнда ерлікке тән азаматтық көрінді. Сөйтіп, Бауыржан бастаған батальон Москва түбіндегі шайқаста асқан ерлік көрсетті. (113 сөз)