1. Мәтіннің тақырыбы. 2. Мәтіннің негізгі ойы: 3. Тәуелсіздік құрбандары 4. Нұр – Сұлтан қаласының сәулет туындысы 5. 16 желтоқсан қандай күн 6. Тәуелсіздік күні қандай күн? ІІІ. Жазылым ответить по тексту даю всё что есть
Балуан / Палуан - күрес өнерін жетік меңгерген алып күш иесі.
Көне Иранда палуан (палван, пехлеван) деп ақсүйек әскерилерді атаған, бұл сөз көне түркі тіліндегі «алып» сөзімен мағыналас. Шығыс елдерінде орта ғасырларда балуандар соғыс кезінде басы металдан кұйылған ауыр шоқпар күрзімен қаруланып, әскери қосындардың «күрзішілер» бөліктерін құраған. Күрес өнерімен айналысатын, ас-тойларда сайысқа түсетін зор күш иесін қазақтар «балуан» деп атайды.
Балуандықпен айналысатын адам ұлттық күрестің айла-тәсілдерін жетік меңгеріп, күшін жетілдіру үшін ауыр салмақты заттарды көтеріп жаттыққан. Балуандар күрес сайыстарына өз руларының атынан шығып, руының намысы үшін күрескен. Жеңістерге жетіп, елінің атын шығарған балуандардың есімі бүкіл халыққатанымал болып, ел құрметіне бөленген. Балуандар базар, жәрмеңкелерде, ойын алаңдарында жұрт алдында ауыр заттарды, кірдің тастарын көтеріп те өнер көрсеткен [1].
Күш-қайратымен, күрестердегі жеңістерімен есімі бүкіл қазақ қауымына танымал болған, Балуан Шолақ атанып кеткен әнші-композитор Нұрмағамбет Баймырзаұлы (1864-1916), Иманжүсіп Құтпанұлы, XIX ғ.-дың аяғы мен XX ғ.-дың басында өткізілген әлемдік додаларда кәсіби классикалық күрес жарыстарына қатысып, әлем чемпионы атанған, есімі әлемге әйгілі болған Қажымұқан Мұңайтпасұлы (1871-1948) бар қазақ ардақтаған нар тұлғалы азаматтар.
Балуандық өнермен Абайдың әкесі Құнанбай, ата- бабалары Өскенбай мен Ырғызбай да айналысқан. Әсіресе, Ырғызбай талай ноқталы және қоңыраулы дейтін балуандарды жеңіп, үлкен атақ-даңққа ие болған екен. Балуандардың бір-бірімен күреске шығуын халық балуанға түсті десе, қарсыласын жығып, өз қауымының атын шығарып жүрген балуандарды «түйе балуан» деп атаған. Сонымен қатар күші мен әдіс-амалы айырықша асқан жеңілуді білмейтін балуанды күресетін ортаға ноқталап әкелетін болған. Бұл үрдіс бір жағынан қарсыласының мысын басу үшін қолданылатын психологиялық тәсіл болса, екінші жағынан балуанның асқан жеңімпаз ретіндегі мәртебесін айғақтайтын символдық рөл атқарған
Наурызым мемлекеттік табиғи қорығы - Қазақстандағы ең көне қорықтардың бірі, 1931 жылы құрылған. 191.4 мың. Га отырып, қазіргі заманғы. Әкімшілік, Саябаққа Қостанай облысының Наурызым және Әулиекөл ауданында орналасқан. 2002 жылы Қазақстан Республикасының Үкіметі санатында Бүкіләлемдік мәдени және табиғи мұралар тізіміне «Солтүстік Қазақстан даласы мен көлдері» бойынша Наурызым қорығы таныстырды. резервке енгізілген ауданы, ландшафттық және биологиялық әралуандықты бірегей дала аймағына бар. Бұл ландшафтардың қалыптасу тарихы және кешенді құрылғы бетіне байланысты. 30 мыңнан астам. Жыл бұрын, polovodno-мұзды су болды. Наурызым орман - Қазақстан жазық ең оңтүстік. Қазіргі уақытта, беті Наурызым қорығы жануарлар дүниесін жоғары әр түрлі көркем топырақ-өсімдік қалыптасқан геологиялық кен орындарын әртүрлі жастағы және құрамы, жабылған. Наурызым, Tersekskogo және Sypsynskogo: резервтік аумағы үш бөлімге бөлінген. Олар облыс экожүйелердің толық қоршаған ортаны профилін көрсетеді. Батыс Торғай (немесе Terseksko-Adaev) бойындағы беткейлері іргелес орман өсiмдiктерiнiң жоғарғы жиегі бойынша үстірті қарағай тізбегі Tersekskogo бор тоғайлар. ең тән ерекшелігі казак арша бар Пестрое саздың және қиыршықтасты жерлерде қалдықтары болып табылады және витая қарағай бойы аласа. Шығыс Үстірт беткейлерінде қайың, көктерек тоғайлары тар сынған тізбегін созылып жатыр. тал және қайың қопасының қияқ батпақтар қалыптастыру көптеген бұлақтар бар. Құрғақ жерлерде арша өседі, және орын құм, эрозиясының анықталды - қарағай топтары. kokpekovo жусан және қара-квадрат: Төменде, беткейлерде, шөл өсімдіктері түрлері басым.
Көне Иранда палуан (палван, пехлеван) деп ақсүйек әскерилерді атаған, бұл сөз көне түркі тіліндегі «алып» сөзімен мағыналас. Шығыс елдерінде орта ғасырларда балуандар соғыс кезінде басы металдан кұйылған ауыр шоқпар күрзімен қаруланып, әскери қосындардың «күрзішілер» бөліктерін құраған. Күрес өнерімен айналысатын, ас-тойларда сайысқа түсетін зор күш иесін қазақтар «балуан» деп атайды.
Балуандықпен айналысатын адам ұлттық күрестің айла-тәсілдерін жетік меңгеріп, күшін жетілдіру үшін ауыр салмақты заттарды көтеріп жаттыққан. Балуандар күрес сайыстарына өз руларының атынан шығып, руының намысы үшін күрескен. Жеңістерге жетіп, елінің атын шығарған балуандардың есімі бүкіл халыққатанымал болып, ел құрметіне бөленген. Балуандар базар, жәрмеңкелерде, ойын алаңдарында жұрт алдында ауыр заттарды, кірдің тастарын көтеріп те өнер көрсеткен [1].
Күш-қайратымен, күрестердегі жеңістерімен есімі бүкіл қазақ қауымына танымал болған, Балуан Шолақ атанып кеткен әнші-композитор Нұрмағамбет Баймырзаұлы (1864-1916), Иманжүсіп Құтпанұлы, XIX ғ.-дың аяғы мен XX ғ.-дың басында өткізілген әлемдік додаларда кәсіби классикалық күрес жарыстарына қатысып, әлем чемпионы атанған, есімі әлемге әйгілі болған Қажымұқан Мұңайтпасұлы (1871-1948) бар қазақ ардақтаған нар тұлғалы азаматтар.
Балуандық өнермен Абайдың әкесі Құнанбай, ата- бабалары Өскенбай мен Ырғызбай да айналысқан. Әсіресе, Ырғызбай талай ноқталы және қоңыраулы дейтін балуандарды жеңіп, үлкен атақ-даңққа ие болған екен. Балуандардың бір-бірімен күреске шығуын халық балуанға түсті десе, қарсыласын жығып, өз қауымының атын шығарып жүрген балуандарды «түйе балуан» деп атаған. Сонымен қатар күші мен әдіс-амалы айырықша асқан жеңілуді білмейтін балуанды күресетін ортаға ноқталап әкелетін болған. Бұл үрдіс бір жағынан қарсыласының мысын басу үшін қолданылатын психологиялық тәсіл болса, екінші жағынан балуанның асқан жеңімпаз ретіндегі мәртебесін айғақтайтын символдық рөл атқарған