Мамандық туралы диалог.
- Әне – міне дегенше, оқу жылы да аяқталып, ұлттық бірыңғай тестілеуге де санаулы күн қалыпты...
- Соны айтсай, өз басымда аздап қорқыныш пен қобалжу бар. Сенің дайындығың қалай?
- Жалпы, жаман емес десем де болады. Негізгі пәндер бойынша өз бетіммен дайындалып, ал бейіндік пән бойынша мұғаліммен қосымша дайындалдым. Өз біліміме сенімдімін.
- Ал сен қандай мамандық таңдап едің?
- Мен болашық дәрігер болуды армандаймын. Адамдардың өміріне араша түсіп, бар білімімді медицина саласына арнағым келеді.
- Бәрекелді, ал сен неліктен бұл мамандықты таңдадың?
- Әр азаматтың өзінің жүрегі қалаған мамандығы бар ғой. Қайбір мамандық болмасын өз маңыздылығы, пайдасы мен ерекшеліктері болады. Ал менің бала күннен арманым – дәрігер болу, себебі дәрігер ол өзінің адамдарға берген шипасы, адамды сауықтырып, адамдарды өмір сүруге күш салатын жандар!
- Дұрыс айтасың. «Ақ халатты абзал жандар!» -деп халқымыз жәй айтпаған. Адам өміріне деген жауапкершілік, адалдық және үлкен жүрек керектігі сөзсіз.
- Адамдарға менің көмегім тисе, мен өзімді бақытты жанмын деп бағалар едім.
- Жақсы, досым. Ендеше саған тек сәттілік тілеймін, ұлттық тестілеуден сүрінбей өтіп, арманыңа қол жеткіз!
- Көп рахмет!
Объяснение:
Сопромат бойынша емтихан өтті. Анатолий Павлович Воздвиженка, инженер, техника ғылымдарының кандидаты мостостроительного атындағы көрдім, бұл студент Коноплев қатты побурел, қақпақтар, жібердім алдына баруға үстеліне емтихан. Содан кейін қиын қадам келіп, оған сұрақтарды өзгертуді сұрады. Анатолий Павлович оның бетіне қарап, төменгі маңдайынан шығып, жарық көздердің дәрменсіз көрінісі — өзгертті.
Бірақ тағы бір жарым сағат өтті, тағы бірнеше рет жауап берді, енді төрт курстан соңғылары дайындалды — олардың ішінде қарасора, әлі бурей сияқты-бәрі жүріп жатқан жоқ.
Және де соңғысына дейін. Олар аудиторияда екі рет қалды.
Я так сделала. Надеюсь .