Әр атаның өз ұлы бар,
Әр бұтаның өз гүлі бар.
Әр гүлдің исі басқа,
Әр жердің жынысы басқа.
Бір гүл толып ашылады,
Бір гүл солып ашылады.
Гүл ашылмай бұлбұл сайрамас.
Гүлді гүл деме егер сабағы болмаса.
Гүлдің тоны қырық жамау, бірақ исі бар.
Гүл қайда болса көбелек сонда.
Гүл өмір қызығы.
Гүл өссе жердің көркі,
Қыз өссе елдің көркі.
Гүл сабағымен қадірлі,
Ас табағымен қадірлі.
Гүлсіз болса жер мұнды,
Күлкісіз болса ел мұңды.
Гүлсіз бұлбұл үнсіз.
Гүлсіз жапырақ тұл,
Көксіз топырақ тұл.
Гүл табылады, мал сатылады.
Гүлші бір гүл өсіргенше жүз тікеннің уын жұтады.
Дала көркі — гүл,
Ана көркі — ұл.
Дала гүлімен қадірлі,
Әйел ұлымен қадірлі.
Көбелек гүлді сағынар.
Қыз халықтың гүлі,
Өлең сауықтың гүлі.
Сұлу гүлдің сарғайып солар кезі болады,
Сұлу қыздың әр тайып оңар кезі болады.
Тікен кірсе жаныңа
тілмен сылап аларсың.
Тікенектің зардабын гүлмен бұлап жазарсың.
Тікеннен — гүл, заһардан — бал.
Үкісіз қыз болмас,
Тікенсіз гүл болмас.
Бұл неге осылай көрінеді? Тіл-бұл адамдардың қарым-қатынасына қызмет көрсететін әр түрлі сөздер мен сөздердің жиынтығы.
Бірақ ортақ тіл - бұл бір ұлттың адамдарын біріктіретін өте маңызды нәрсе. Оның көмегімен адамдар бір-бірімен сөйлесе алмайды. Ол барлық туған, жақын, таныс дегенді білдіреді.
Тіл-Отан, Ана мен әке, ата-баба символы. Тіл ана тілі мен үй ошағының жылуын да бейнелейді. Ол халық әзілінің, халық даналығы мен көптеген адамдардың уайымымен үйлеседі. Оның сөздері халықтың бүкіл тарихын, оның жылнамасын сақтайды. Өйткені әрбір жаңа сөз тілде пайда болған кезде, халықтың өмірінің бір бөлігін білдіреді. Олар бірге жарқын Мозаика жасайды.