Доспамбет жырау сонда отызға да
жеткен жоқ екен.
- Озушылар, озмаңыз, -
деп басталатын жолдар жыраудың жоқтың арасында жатқан сол сәтінің жатқандарға қарата айтқаны еді. Осы бір жолдар көкіректен асыға шығып, «хабаршыларды» тоқтатпаққа олардың артынан «аһ!» ұра ұша жөнелгендей. Бірақ бабалар салтында қазаның хабарын тоқтатуға болмайтын еді. «Озушылар» қайдан тоқтасын. Бұл сөздер де өз иесінің енді бұ дүниянікі емес екендігін сезіп барып, ауырлай кері қайтып, әр сөздің жаны қиналып,
отызға да тола алмай, бар мен
куәгерлері. Бұл ақынның қайғылы қазаны естірткелі оза шауып бара
Бірақ мектеп едәуір жексұрын жермен қалды. Мен аса кеш сездім, не онда ең маңызды - сол касты. Сол короли және королевы. Оның придворные болады. Шаруа - жай қыздар және өмірі ребята чтобы жай шақыртпаппын королей ашуының және отырып шық- өзі дербес тозақ қоңыраудан дейін қоңыраудың болады ана құралады. Мен - бір олардан.
Ал шығайлар болады. Мынадай азғантай, бірақ олар болады. Маған олар обал, бірақ мен, сияқты және қалған шаруалар, олар байқамаппын қараймын
3 года назад