Әр халықтың бала тәрбиесіндегі өзіндік ерекшеліктері арқылы мәдени құндылықтары қалыптасады. Ата-бабамыз ұл баланы ертеңгі абыройлы әке, қадірлі отағасы, елді қорғайтын ер, батыр, би, ақын, ұлттың намысты азаматы ретінде әділдікке, қайсарлыққа, кешірімді болуына, өнерге, білімге, салт-дәстүрімізді сақтауға тәрбиелеген. Ұл бала – қазақта шаңырақ иесі, ер-азамат – ата-ананың отын тұтатушы болып саналады. Қазақ отбасындағы тәрбиенің ерекшелігі жасы кішісінің үлкеніне «сен» деп сөйлемеуі, алдын кесіп өтпеуі, үлкен тұрып кішінің, әке тұрып ұлдың, шеше тұрып қыздың орынсыз сөйлемеуінде. Сөз жоқ үлкенді құрметтеу әдеті жауапкершілік, адамгершілік сезімдерін туғызған. Дұрыс бағытқа бағдарлау көп жағдайда абыройлы әкеге, үлгілі отағасына, қадірлі ағаларына байланысты.
Халқымыз ұл бала тәрбиесіне ерекше көңіл бөлген. «Әке көрген оқ жонар...» дей отырып, қазақ отбасында әкелер өзінің білетін бар өнерін ұлдарына үйретіп, оларды мерген, аңшы, яғни «сегіз қырлы, бір сырлы» жігіт етіп тәрбиелеген. Бала ес білгеннен бастап, оның құлағына «сен ертеңгі шаңырақ иесісің, болашақ әкесің, арқа сүйер жарсың, отбасының асыраушысысың, сондықтан да жаманнан жирен, жақсыдан үйрен» деген сөздерді құйып отырған.
К өкінішке, бүгін адамзат бас жік жиһаздың және жамандықтың тұрады. Өзінің екпінді озықтығымен біз қоршаған ортаға зор зиянды безеймыз. Біртіндеп многие көріністер айуанның және өсімдіктің әлемдердің вымирают. Сулы және әуе аялар ластанады. Мәжуси жас халықтың атам заманғы жөн-жоралғылары күйрейді.
Жиһаз және жамандық ылғи қатар. Жақсы және жаман істерді салыстыра, біз ізгі болу оқимыз. Тіпті жақсылықтың тамшысы свершиться үлкен жамандыққа помешать біледі.
К баяғы, жаса- жиһаз тағы және өте сүйкімді. Міне, айталық, сен ағашты терезенің астында посадил, қарамастан және арқылы жылды оның сидам, жас тармағында сандуғаш запел. Илянің баспанасыз мыршайды баспаналатты, қарамастан және енді бас-басы күнді ол сат- сені мектептен кездестіреді. Кеше сен көршінің кемпірінің ауыр сөмкені дейін пәтердің жеткердің. Ал бүгін жан сырт көмектесті