Туған дала жайлы жыр да , қара сөзбен жазылған шығармалар да әрбір халықтың әдебиетінде молынан кездеседі.
Бұған біз әр халықтың туған жерін ардақ тұтып , анасындай қастерлейтінін байқағандаймыз.
Біздің қазақ халқы да туған жер қадірін жас ұрпақ бойына, санасына бала кезінен ак сіңіруге ұмтылатындығын туған жер жайлы мақал мәтелдерден, аңыздар мен батырлық жырларынан көреміз. "Ит тойған жерине, ер тойған жеріне" , немесе : "Туған жердей жер болмас , туған елдей ел болмас" , деп , ерекшелеп көрсетеді.
Туған жерін сағынғанда патшалығын да тастап , елге тартқан Бейбарыс баба туралы аңыз да жүрекке жылы.
Бұлардың бәрінен шығатын қорытынды әркімге туған жері , туған елі қымбат екендігін деп ойлаймын.
Егеулі найза қолға алып, еңку еңку жер шалып, ел қорғаған батыр бабаларымыз бен аналарымыздың бізге қалдырған аманатындай туған елімізді қорғау , нығайту - әрбірімізге парыз.
" Елің үшін отқа түс күймейсің" дегендей, туған елінің бостандығын , жерінің азаттығы үшін күрескен әр замандағы ардақты ерлерін туған елі ешқашан ұмытқан да емес, ұмытпақ та емес?
менің өмірлік мақсатым туған даламды үлкен белестерден көрсету, елімнің баянды бақыты үшін жан аямай ең
Анам - мен үшін ең қымбат адам. Мен оны қатты жақсы көремін. Мен бір нәрсе үшін емес, сол сияқты, менде де бар екендігім үшін. Мен анамды мақтан тұтамын. Мен оған жақындай алмадым. Менің анам Татьяна Николаевна. Ол әдемі. Мен анамның күлімсіреуін және үлкен жасыл көздерді, жарқыраған шамдармен, күлкі күлкімен және қолдарымен, қамқорлықпен, жылулықпен, сүйікті екі алақанмен жақсы көремін. Анам өте мейірімді, адамдармен жақсы қарым-қатынас жасайды, бәрі оны құрметтейді және сүйеді. Ол күрделі кезеңде қолдап, жылулықпен жылытып, кейде мен қайғылы және ащы сезінемін.