Уменьшилась мощь, пал могучий флаг,
Вчерашний герой - сегодняшний трус.
Беззаботная душа в цепях
Кровь холодная, а сердце колотится.
У орла два крыла,
Страна затихла, как гроза.
Аскар Алтай золотая мать, не помню,
Герои, короли - забыты великие люди!
Мужество, страна, единство, отвага, сад, спина, -
Злая судьба все разрушила ...
Как бесценный символ Золотого Солнца,
Яркая звезда, на языке моих предков, ты осталась!
Даже если долго не видишь света,
Чистый, глубокий, острый, крепкий, широкий ломтик,
Отдай своих разбросанных детей брату
Белой рукой можно тянуть, язык!
Әке деген-тірегі ғой ғаламның.
Әке деген-бойында аққан қаның да,
Шыққан тегің, ол-негізің, жаның да.
Не десеңде әке жолы бір бөлек,
Қайда жүрсең қолтығыңнан тұр демеп.
Өмірдегі тірегім
Анам менің – аялаған ақ гүлім,
Анам менің – бақытым мен шаттығым.
“Анашым” – деп балаң жырын арнаған
Неге ғана естімеген тәтті үнін.
Анам менің – өмірдегі тірегім,
Анам менің – кеудемдегі жүрегім,
Егер менің қасымда сен болмасаң
Бұл өмірде қалай ғана жүремін
Өмірдің иесі сен, ғазиз Ана,
Келтірген дүниеге нелер дана.
Анасыз батыр да жоқ, ақын да жоқ,
Өмірдің алтын кілті сонда ғана.