Менің тұған жерім Қазақстан. Қазақстан көп ұлтты, егеменді мемлекет. Халқының саны 17 млн. Қазақ елінде тұратын адамдардың отаны - Қазақстан мемлекеті. 1991 жылы 1 желтоқсанда Президент сайлауы болды. Тұнғыш призидент болып Нұрсұлтан Назарбаев сайланды. 1991 жылы 16 желтоқсанда Қазақстан тәуелсіз болып жарияланды. 1992 жылы Қазақстан Республикасының Елтаңбасын, мемлекеттік Туын және әнұранын бекітті.
Қазақстан құқтық мемлекет. Қазақстанда 30 мемлекеттің елшілігі бар. Қазақстанның негізгі халқы - қазақ халқы. Қазақстан қазір дүние жүзі мемлекеттерімен экономикалық және мәдени байланыстар жасауда. Ал 1993 жылы қараша айында ұлттық ақша - теңге айналымға түсті. Бірінші бетінде қазақ халқының ұлы адамдары бейнеленген. 2006 жылы қарашаның 15-інде теңгенің жаңа түрі айналымға енді.
Қазақстанның бас қаласы және астанасы - Астана. Астана Сарыарқа даласында, Есілдің жағасында орналасқан.
Қазір Астана өте әдемі қала.
Біз Қазақстанда тұратынымызды мақтан етеміз. Біздің жерімізде көптеген өзен, көл мен су қоймалары бар. Бір неше млн. гектар жерді орман алып жатыр.
Қазақ жері - пайдалы кендерге өте бай. Қазақстан табиғаты өте әдемі, біз Отанымыздың табиғатын сүйеміз!
Біз Қазақстан азаматы екенімізді мақтан етеміз! Дербес, тәуелсіз ел болу қандай бақыт! Бүгінгі Қазақстан білімді, дербес, жоғары мәдиниетті, дамыған ел. Гүлдей бер, Қазақстан менің Отаным!
Өмірге келген әрбір жанның басына берілетін бақ пен Алланың әмірімен жазылған өмір жолы, тағдыры болады. Әр адам өз арман-мақсаттарымен, алған тәрбиесімен ерекшеленеді. Сол тәрбиені беруші – әлпештеп отырған ата-анамыз. Ең бақытты жандар – ата-ананың мейірімін, қамқорын көріп, қасында жанашыр анасы мен қамқор әкесі барын біліп, жан жылуын сезініп өскендер. Ал сол бақыттың қадірін ұғына алып жүрміз бе?! Ата-анамыз өзіне тиісті құрметті көріп жүр ме?
Бүгінгі ата-ананың рөлі, расымен-ақ тым төмен түсіп барады. Қолдағы алтынның қадірі жоқ деген. Ата-анасы балам қатарынан қалмасын, қиналмасын, еңсесі тік жүрсын, ауырмай-сырқамай аман жүрсін деп бала жағдайының барлығын жасауға тырысады. Ағаш секілді жемісін де, жапырағын да, бұтағын да, жанын да, тәнін де береді. «Түн ұйқысын төрт бөліп» деген даналық бар қазақта. Бар айтпақ ойымыз осы сөздердің астарында тұр.
Ал бұл жақсылықтары үшін әке-шеше баладан еш ақы сұрап жатқан жоқ. Ата-ана қадірін оның ең басты бір ғана әрекетінен-ақ түсініп, сыйлауға болады ғой. Олар саған басқа ешкім бере алмаған нәрсені берді. Саған өмір берді. Ол өмірді саған дос та, махаббат та, ұстаз да, ғұлама да бере алмас еді. Алғаш басқан қаз-қадамымыз, былдырлап шыққан алғашқы бала тіліміз, қолыңа шоқ гүл алып, мектепке барған сәтіміз, алтын ұядан түлеп ұшқан кезіміз, осы сияқты әр алуан өмір тынысында ата-анамыз қашанда жанымызда. Олардың орнын басар адам жоқ және болуы да мүмкін емес.
Өмір – сын. А болған соң қиындыққа тап болып, тығырыққа тірелер күндер болады. Осындайда жаныңнан ана мен әкеден басқа табылар жан кемде-кем.