летом он жил один. пять или шесть деревень в северной части ашиколя видели кок-сере. во второй половине дня приходит тростник на озере. шум ночной деревни издаст шум торнадо. ягненок, который ест летом, больше чем пятьдесят шесть. дважды репрессии. но оба они вошли в озеро и прошли по середине
воды и утонули. долина была большим курганом, с большим акведуком, болотистым курганом. особенно в дождливые, ветреные ночи, в лунную темноту и при белом сгорании катсурф разрушается. крыша ночной деревни, разговоры сторожа и хмурое отношение собак - не являются препятствием для этого. изредка
лёгкий и лёгкий пуш и дробовик. это звучит немного подавляюще. немного длится дольше, и когда страна узнает об этом, она вернется снова.
Объяснение:
Драма — көркем шындықты ерекше тәсілдерімен шиеленіскен тартыстар желісіне жинақтап, оқиғаға қатысатын кейіпкерлер сөзі мен іс-қимылы арқылы көрсететін сөз өнерінің күрделі тегі. Драмалық шығармаларда баяндау болмайды. Оқиға, яғни тартыс желісі репликалар (кейіпкер сөзі) арқылы дамиды. Автор кейіпкерлердің қимыл-қозғалысын білдіретін түсініктемелерді жақша ішіне бөлек жазып отырады. Оларды авторлық ремарка не ремарка деп атайды. Оқиғаның негізгі даму арнасы болып табылатын кейіпкерлер сөзі, яғни репликалар, көбінесе, диалог, кейде монолог түрінде болады. Қалай болғанда да репликалар шымыр, ондағы кейіпкер мүддесі мен құштарлығы, аласұрған сезім әлемі көрермендерді еліктіретіндей деңгейде құрылуы қажет. Олар өлең түрінде де, қара сөз түрінде де бола береді. Драмалық шығармалардың құрылымы ондағы оқиға мен тартыстардың даму қарқынына және ауқымына байланысты көріністерге, актілерге, бөлімдерге бөлінеді. Ал композициялық тұрғыдан Драмада оқиғаның (тартыстың) басталуы, шиеленісуі, шарықтау шегі, шешімін табуы болады. Кейбір шығармалар мұндай классик. үлгіден өзгеше, яғни бірден тартыстың шиеленіскен тұсынан басталуы мүмкін. Ежелгі грек трагедияларында сахналық шығармалардағы тартыс аяқталып, өз шешімін тапқан соң, міндетті түрде бас кейіпкердің азапты күйі көрсетілген. Мұны катарсис, яғни күйіне отырып күнәсінен арылу деп атаған. Сезім мен қайғы-қасіретке толы бас кейіпкер монологі көрермендерге қатты әсер еткен. Қазіргі заманғы драмаларда, әсіресе, қазақ драмаларында осы үрдіс қолданылып жүр;
Борай да борай қар жауса,
Қалыңға боран борар ма?!
Қаптай соққан боранда
Қаптама киген тоңар ма?!
Туырлығы жоқ тұл үйге
Ту байласаң тозар ма?!
Ту түбінен тұлпар жығылса,
Шаппаған жомарт оңар ма?!
Ағайынның ары үшін.
Қарындастың қамы үшін,
Қатын менен бала үшін,
Қайрылмай кеткен жігіттің
Өзін - кәпір, алғанын
Талғам деп айтсаң болар ма?!
Асқар, асқар, асқар тау,
Асқар таудың ақ сұңқар
Ылдидың аңын шалар ма?!
Асқар таудың басына
Лашын, сұңқар түлесе,
Дал ада қалған сүйек деп,
Жүніне қарға жолар ма?!