АҚ РАУШАН ГҮЛІ-АРМАНЫМ! Кезім жоқ менің сезімім үшін ақталған, Жырларымменен сезімді саған ақтарғам. Арманым болған ақ раушан гүлі даламның, Іздедім сені,іздедім сені бақтардан.
Жетелеп мені биікке қарай тәтті арман, Қоңыр да дауысың жадымда менің жатталған. Арманым болған ақ раушан гүлі даламның, Іздедім сені ататын әрбір ақ таңнан.
Таусылмайды екен арманы сірә,пенденің, Арманды қуып адасып жүрген пендемін. Сен сенер болсаң өзіңнен басқа жандарға, Сырымды ашып сырласуға еш сенбедім.
Қол бұлғап маған бір биік шыңнан,алыстан, Сен бе едің сонда арман боп маған жабысқан. Сен бе едің сонда бір тылсым күш боп кеудемнен, Жыр болып сыртқа шығам деп сірә алысқан.
Жыр болып шықтың кеудемнен, нәзік жүректен, Сен біле білсең,жүрекке нәзік гүл еккем. Мәпелеп келем сол гүлді,нәзік сезімді. Әр көктем сайын бір нәзік сезім үмітпен.
Білмеймін сені, қай жерде жүрсің,кімдермен? Білмеймін неге, қызғанам сені кімдерден? Үмітті үзбей келетін әрбір күндерден, Мен жасап алғам сені ақ раушан гүлдерден.
Поездку в казахстан, а точнее в алматы, я практически не планировал. но мне позвонил мой друг, и от его предложения вдоволь насытиться бараниной я никак отказаться не смог. билеты я взял ровнёхонько на новогодние праздники, и 3 января ночью я сидел на вокзале города мичуринска в ожидании поезда москва – алматы. поезд оказался из моего детства, то есть обшарпанный плацкарт с ободранными полками, грязными стенами, щелями в окнах и угольным отоплением. ехать мне в нём предстояло 3 суток, поэтому запасшись в славном городе саратове пивом я смирился со своей судьбой и начал созерцать коренное население.
Жырларымменен сезімді саған ақтарғам.
Арманым болған ақ раушан гүлі даламның,
Іздедім сені,іздедім сені бақтардан.
Жетелеп мені биікке қарай тәтті арман,
Қоңыр да дауысың жадымда менің жатталған.
Арманым болған ақ раушан гүлі даламның,
Іздедім сені ататын әрбір ақ таңнан.
Таусылмайды екен арманы сірә,пенденің,
Арманды қуып адасып жүрген пендемін.
Сен сенер болсаң өзіңнен басқа жандарға,
Сырымды ашып сырласуға еш сенбедім.
Қол бұлғап маған бір биік шыңнан,алыстан,
Сен бе едің сонда арман боп маған жабысқан.
Сен бе едің сонда бір тылсым күш боп кеудемнен,
Жыр болып сыртқа шығам деп сірә алысқан.
Жыр болып шықтың кеудемнен, нәзік жүректен,
Сен біле білсең,жүрекке нәзік гүл еккем.
Мәпелеп келем сол гүлді,нәзік сезімді.
Әр көктем сайын бір нәзік сезім үмітпен.
Білмеймін сені,
қай жерде жүрсің,кімдермен?
Білмеймін неге,
қызғанам сені кімдерден?
Үмітті үзбей келетін әрбір күндерден,
Мен жасап алғам сені ақ раушан гүлдерден.