Өлеңдегі троптарды табыны Мен жазбаймын оленді ермек үшiн
Жок-барды, ертегіні термек үшiн
Кокiрегi сезiмдi, тiлт орамды Жахлым улгi жастарга бермек ушін Бул создi тасыр кешс, талапты угар. Кокiлiнiн коз ашык сергек үшiн
Тузу кел, кисык-кыкыр, кырын келмей,
Сыртын танып бітпес, сырын кермей
Шу дегенде кулагын тосансилы Өскен сон мундай сезді бурын кармей Так каламын алдынгы айтканды укпай, Және айта бер дейдi жұрт тыным бермей
Соз айттым "Әзірет Әлі", "айдаһарсыз", Мунаа жок "алтын иск, сары-ала кыз"
Карiлiктi жамандап, олім тілеп, Болсын деген жерiм жок жiгiт арсыз Әсiре кызыл емес деп жиренбенi. Тубi терен соз артык, бiр байкарсыз
Батырдан барымташы туар дангой, Кияшыл да, кыкшыл да зуре жан той Аракылсыз, шаруасы Елiрмелі маскунем байкалган гоft Бес-алты мисыз бацгi кулсе аз бол Кинамал кызыл тiлдi кел, тiлдi ал, кой
Өлені бар онерлi iнiм, сisre Жалынамын, са
eurе тугiл озiне пайдасы жок,
Есiл онер кор болып кетер тузге
Санкой, дангой, ойнасшы, керiм-кербез. Канша кызык болады езiнiзге?
Эпитет
Метонимия
Аллитера
Эпифора
Отанға, сол Отанның жүрегі — Москваға, қатерлі, қатал жау суық қолын созған кезде, сіздің атыңыз қараңғы түнде тұнық аспанға атылған жай оғындай жарқ ете қалды. Майдандағы әскерлерге нұрын шашты.
Ол — мың басы. Мың қолды бастаған отыз бір жастағы Момышұлы — Намысұлы боп шыға келді. Отанның әрбір адым жері үшін табан тіреп, қайсарланып, өжеттеніп тұрып алды. Қоршаудың өзін ерлікпен, өжеттікпен қаймықпай бұзып өтті.
Сол шақта астананы қорғаған мыңдар мен миллиондар арасынан «Момышұлының батальоны» өзгеше аталды, ерекше көзге түсті.
Оны генерал И.В.Панфилов мақтады. Газеттер жазып жатты. Ер еліне еткен еңбегін ерекшелігім демей, еліріп мақтан етпей, сол бір табиғи қалыпта қала білді. Мұнда ерлікке тән азаматтық көрінді. Сөйтіп, Бауыржан бастаған батальон Москва түбіндегі шайқаста асқан ерлік көрсетті. (113 сөз)