Екіос Ертеде, а арасында аугершілік жиі болған кезде қазақтың екі жауынгері төс
салысы, дос болады
Бірде әскерлер бір өзенінің бойына шатыр тілін дамытудайды. Сонда тұтқиылдан
аудың каштаган аң тобы шабуыл жасайды. Тонаған мал-мүлiктерiн тиеп кетеді. Қолға
түскен ақсатын айып кетеді.
Әariai достың біреуі ау қолына түседі. Досының қолға түскенін естіген екінші батыр
күйін кара суығын есеместен езеңі алтып етіп, жау жатқан жағаға келеді. Анталаған
жау әскерлері оны тараа бас салады. Жауынгер өзін қолбасыларына алып баруын өтінеді.
Аш барган соң, атаудың қазбасына
- Мен қалаларына түскен бір ауынгерге қан телеп, сып алуға келдім. Менің оған
айырбаса берер мал-мүлкім жоқ. Бір-ақ нәрсе беремін. Ол - өзімнің өмірім Досымды
босатсаңар, ал үшін егіонің ірісі қар едім, -дейті.
Қазбасы ойланып отырып, оны сынамақ болады да:
-Жарайды, мен сені қыршынынан қай ақ қояйын. Маған сол өміріңнің бір бөлшегін
ғана берсең болды, -дісі.
-Ол не?- деп сұрайды досын құтқаруға келген жігіт
-Мara сенің көздерің керек,-дейді қолбасы
- Ол да болсын, көгімді алда, досымды босат, - дейді жігіт. Ол бұл сыннан сүрінбей
Әлі жауынгер пұтқыннан босанған досының иығына қолын артып, зағип күйі қуана
күлімдеп келе жатады. Мұны көрген жаудың қолбасшысы «Мұндай ерлері бар халықты
тартуылдан келіп, қапыда бас алған жағдайда болмаса, беше бет ұрыста жеңу өте қиынға
соғар деп түйеді. Сөйтіп өзінің әскерлеріне шегінуге бұйрық берген екен.
атесі Тирек создер
