Жаңа жыл, жаңа жыл!
Қош келдің тағыда.
Дайындап жаңа жыр-
Біз күттік сағына!
О, алақай! Аяз атай!
Келе жатыр алыстан,
Кел билейік, үйренейік!
Ол келгенше жаңа жыр
Құтты болсын! Құтты болсын!
Құтты болсын Жаңа жыл!
Жүзімізде күлкі ойнап
Қанаттанды жанымыз
Жаңа жылды біз тойлап,
Шаттанамыз бәріміз.
Жаңа жылды қарсы алып,
Барлық бала ән салып,
Ақшақар жүр би билеп
Қол соғады барша жұрт.
Шыршамыз да керемет,
Ойыншықтар тағылған!
Алыс жақтан келіп тұр,
Аяз ата сағынып.
Сағынып көп күткен
Атамыз келеді.
Алақай, алақай!
Көп сыйлық береді.
Көңіліміз жараса,
Ән шырқайық жаңаша.
Ақшақар мен шыршаның
Айналғаны тамаша!
Көрдің бе аяз атаны,
Аппақ екен сақалы.
Аппақ екен мұрты да,
Аппақ екен шапаны.
Қар жауғанда топ бала,
Соқтық келіп ақ қала.
Мұрны сәбіз үп – үшкір,
Көзі көмір қап – қара!
Объяснение:
Туған жер – адам өмірінде киелі орын алады. Нақты осы жер оны елімен, өткенмен және болашақпен байланыстырады. Міне, сондықтан да тіпті балалық шақтан бастап-ақ адамда отанға деген махаббат сезімі оянады. Әрбіріміз үшін Отан ошақ басынан басталады: туған жер, туған көше, туған қала немесе мен үшін туған кент. Менің Отаным кішкентай болса да, мен үшін аса қымбат жер Бестөбе кентінен басталады. Дәл осы жерде менің көңілді де, шаттықты, уайымсыз балалалық шағым өтті. Үйдің маңындағы аулада ойнағаным және бала-бақшаға барған көше әлі есімде. Сол кезде ол маған өте ұзын болып көрінетін. Мұнда көлік сирек жүретін, бірақ серуендеп жүретін адамдар көп болатын. Иә... Туған жер ұзаққа қиып жібермейтін. Сен әрқашан өзің бармасаң да, оймен қиялдап туған көшені, есіктің алдын, «Қызым, үйге кір...»деген ананың сөздерін еске түсіресің. Жүректің әлсіздүрсілі естіледі. Қазір бойжеттім, бірақ та өмір бойы мен үшін балалық шақтағы туған аула мен көше – менің кішкентай Отаным. Сонымен бірге мен елімнің бір бөлшегімін, оның бүгіні мен болашағымын.
