Менің сүйікті жануарым – қоян. Оны барлық ертегіде қорқақ деп сипаттайды. Көптеген мультфилмде, фильмде қоянды ақ пейілді етіп бейнелейді. Оның сүйкімді бітімін ерекше жақсы көремін. Әр қозғалысы өзіне ерекше жарасым сыйлайды. Қоянның тісі өмір бойы өсетіндіктен қатты нәрсе жегізіп қайрайды. Өзім асырайтын қояным жоқ болғанмен, суретін көп саламын. Қоян қыста ақ түсті болып терісі түлейді.. Жазда қоңы түсті болуы қызық. Неге бұл жануардың түстері әркелкі деген сауал толғандырды. Деректі фильмге қарасам орманда осылай өмір сүруі қауіпсіз екен. Табиғи болмысы өзгеруге бейім жануардың өмірі осылай сақталады екен. Құйрығы қысқа, құлағы ұзын болғаны қоянға көрік береді. Жаратылысының әсемдігі өзіне қызықтырады. Болашақта өзім де үйде қоян асырағым келеді. Себебі, «Қап, бәлем, тұра тұр!» мультфильмін көргенде қоянды қатты аядым. Әрр бөлімде қоянның қасқырға ұсталмауын тіледім. Жыртқыш аңға жем болмасы үшін қоянды үйде баптағым келеді.
Объяснение:
ответ:Ала жіп кесу — қазақ халқының дәстүрлі іс жүргізу құқығының арнайы институты. Қалыптасқан дәстүр бойынша Ала жіп кесу рәсімі негізінде талапкер мен жауапкердің арасындағы дау-дамайдың аяқталғандығын білдіреді. Әдетте, жіптің бір шетін — талапкер, екінші шетін — жауапкер, ұстап, керіп тұрады. Төрелік айтып, дауды шешкен би, немесе ауылдың құрметті ақсақалы бүкіл халық алдында дауласушылардың арасында керулі тұрған ала жіпті екіге бөліп, кесіп тастайды. Ала жіп кесуден кейін дауласушы жақтардың бір-біріне талап қоюға құқылары жоқ. “Ала жіпті аттамаған” деген сөз осыдан шыққан. Ала жіп кесу дәстүрлі құқықтық санада әділеттіліктің рәмізі, әдептіліктің нышаны ретінде қалыптасып кеткен.[1]
Объяснение:Ала жіп дәстүрі
