Антоним (гр. ἀντι- — «қарсы», гр. ὄνυμα — «ат», «атау») — мән-мағынасы бір-біріне қарама-қарсы қолданылатын сөздер[1]. Лексикологияда құбылыстың (күн — түн), ұғымның (бақ — сор, жақсылық — жамандық), сапаның (жаңа — ескі), қимылдың (кіру — шығу), т. б. қарсы мәндегі сөздердің мағыналары антонимдік жұп құрайды. Заттың атауын білдіретін сөздердің антоним дік жұбы болмайды. Сонымен қатар антоним қарама-қарсы мағына арқылы сөздердің мағыналық тұтастығы мен біртектілігін де білдіреді. Антоним сөздің дәл, нақты мағынасын салыстыру тәсілі арқылы айқындап, стилистикалық қызмет атқарады. Әсіресе, мақал-мәтелдерде жиі қолданылады. Мысалы, «Көз — қорқақ, қол — батыр», «Өтірік — қаңбақ, шын — салмақ». Қазақ тілінде фразеологиялық антонимдер көп кездеседі: аты шықты — аты өшті, жүрек жұтқан — су жүрек, соры қайнады — көзі ашылды.
Бүгін керемет ашық күн. Сыртта жылы, шөптердің иісі аңқиды, құстар сайрап жатыр. Бақытымызға орай, тоқшылық жоқ және сіз далада уақытты ұнатасыз. Ал біздің мектепте спорттық жарыстар өткізіледі. Жігіттерді қарау өте қызықты. Спорт әрдайым пайдалы, ол денені және рухты күшейтеді, сондай-ақ спорт барлығына қол жетімді болғаны жақсы.
Біздің елдегі ең жүйрік әрине жүгірушілер. Сары футболка киген бала бәрінен бұрын ұшады, оның артынан ақ футболка киген бала іс жүзінде оған ілеседі. Қыздар бізбен бірге ер балалардан жаман емес! Жасыл шалбар киген қыз қарсыластары сияқты жақсы. Бірақ біздің ұлдардың барлығы бірдей тез жүгіруді білмейді, көк шорт киген спортшыда жылдамдық пен төзімділік жетіспейтіні анық. Бәрібір ол тоқтамайды, бірақ алға қарай жүгіреді!
Объяснение:
