Қыпшақ Сейітқұл Маманұлы (18 ғасырдың 70-жылдары, Сыр бойы — 19 ғасырдың 30-жылдары, қазіргі Қостанай облысы Жангелдин ауданы Қарабидайық мекені) — есімі аңызға айналған егінші. Орта жүздегі бес таңбалы қыпшақтың торы бірлестігінен тарайтын жеті арыс қитаба руынан шыққан. Сыр бойындағы иеліктері егін шаруашылығына тарлық ете бастаған соң Торғай өңіріне келіп, Қабырға өзені бойындағы Қарақоға деген жерге тұрақтаған. Өзен жағалауына шығыр орнатып, аяқ егін, атпа егін әдістерін пайдаланып, өзеннен арықтар тартып, бөгендер салып, суармалы егіншілікті қолға алған. Диқанның бұл еңбегі жемісті болып, 5 — 6 жылдың ішінде алғаш келіп қоныстанған 12 үй 400-ге жеткен. Қыпшақ Сейітқұлдың аса шығымды ақ тарысының тұқымы кейін бүкіл Торғай, Ақтөбе, Қостанай, Ақмола, Қарағанды, Қарқаралы өңірлеріне тарады. Диқанның барымташылардан сақтану үшін тұрғызған дуалы мен су тартқан арықтарының қалдықтары Көкалаат, Қызылоба, Қарақоға деген алқаптарда әлі күнге дейін сақталған. Қыпшақ Сейітқұл асқан шебер, сөзге шешен адам болған. Мұраптың егіншілік дәстүрін халық арасына кең таратып, насихаттау үшін ұлы ағартушы Ыбырай Алтынсарин “Қыпшақ Сейітқұл” деген әңгіме жазып, оқулығына енгізген.
-Сәлем!
-Сәлем! Қалың қалай?
-Жақсы, ал сенде ше?
-Кушті
-Сең білесің бе қызыл кітап не үшін керек екеніне? Жәй бізге осындай үй тапсырмасын берген.
-Қызыл кітаптың құрып кету қаупі төнген жануарлардың барлық түрлерін білу үшін қажет. Осылайша адамдар қанша жануарлардың кінәсінен өлетінін түсінеді.
-Өкінішке орай. Сен Қызыл кітағы жануарларды білмейсіз бе?
-Жоқ.Ол Амур жолбарысын, Қиыр Шығыс барысын және Қызыл қасқырды есіне алды.
-Енді есіңіде ме?
-Мен енді білмеймін.
-Ал, сабақтан кейін кітапханаға барайық?
-Жарайды
-Көп сағат өткен екен. Мен кеттім.
-Жарайды, сабақтан кейін осы жерде кездесеміз.
-Жақсы. Кездес кенше
-Сау бол.
бұл оқулықты өміріңнін соңына дейін сақта!
маған тезірек құжаттарыңды өткіз!
аулада тұрған кірді жу!
үйдің шаңын тезірек сүрт!
осы көлікті сен жүргіз!
сөмкеңнің ішін тазала!