- Ұлым, подбери подкову алайық оны. Баласы әкесіне: - Әке, неге маған бұл сломанная подкова? Әкесі промолчал, наклонился өзі көтерді подкову. Қала шетінде өмір сүрген кузнецы. Подкову, подобрал әкесі, ол сатты атындағы үш монеталар. Әзірге олар жүретін, жолда күтіп алып, адамдардың, - деп атап кетті вишней. Әкесі сатып алған жаңа ғана сатып алған үш монеталар түйіншек шие бастады, оның бар назарын аудармай ұлын. Әзірге олар барып, әкесі выронил бір вишенку. Ал баласы, плелся артынан, қатты қуандым және подобрал бұл ең вишенку. Ал, тиісінше, жеп қойғаны. Бұл жерде құлап, тағы бір вишенка...тағы бір...тағы бір...және бір рет он. Ұлы наклонялся әрбір. Соңында, әкесі ұлына бұрылып бабына свертком шие дейді: - Көрдің бе, ұлым, сынған подковой сен поленился наклониться бір рет болған вишней, оны біз сатып алып, ақша сынған таға, сен наклонился он есе. Есіңде сақта: захочешь істеу бір – нарвешься көп жұмыстар; боласың қуаныштымын шағын – лишишься көп нәрсеге қол жеткіздік.
Астана - город нашей мечты Я не ведал, что в мире рождались Новостройки со скоростью звука. Даже мы иногда сомневались: "Не достигнет такого наука". Только мир без чудес не бывает. И растет, разрушая сомненья, Каждый день, каждый час расцветает Астана - город грез и волненья, Астана - город детства и юности, Город первой любви, красоты. Астана - город счастья и радости, Астана - город нашей мечты. Выезжал я в далекие страны С небоскребами в сто этажей. Посещал я и древние храмы, И дворцы Елисейских полей. Даже если мечты эти наши Будут просто фантазией сна, Я проснусь и скажу: "Нету краше, Чем столица моя - Астана!" Астана - город детства и юности, Город первой любви, красоты. Астана - город счастья и радости, Астана - город нашей мечты.
