Менің ана тілім – шексіз бай, шұрайлы, тегеуріні мықты тіл. Өйткені өмірдің алмастай қырын, абзал сырын түсіне білуіме басты себепкер - сол ана тілім! Мынау жарық дүниеге келгеннен бастап, ананың әлдиімен бойыма сіңіріп келе жатқан тілім мен үшін ең қастерлі, ең қымбат тіл. Ақын С.Торайғыров ана тілімді:
Ана тілім-ата-бабамыздан мирас болып келе жатқан баға жетпес мұра. Демек әр адам ана тілін көзінің қарашығындай қорғауға, оның тазалығын сақтауға тиіс. Амал не, туған тілімізді шұбарлап, басқа тілдің сөздерімен араластырып сөйлейтіндерді жиі көремін. Тіпті, туған тілінен безетін сорақыларды да, менсінбеушілікпен қарап, қазақша сөйлеуге ұялатындарды көргенде, белгілі орыс жазушысы К.Г.Паустовскийдің «Туған тіліне жаны ашымаған адам – жәндік» деген сөзі ойыма еріксіз оралады.
чтобы понять, как видел тему назначения поэта и поэзии молодой лермонтов, достаточно прочитать одно стихотворение — «поэт (отделкой золотой блистает мой кинжал…)». написано оно в 1838 г. на тот момент михаил юрьевич был уже широко известен. славу ему принесло посвящение убийству на дуэли пушкина «смерть поэта», обнародованное в 1837 г. именно из-за него лермонтов отправился в первую кавказскую ссылку, длившуюся несколько месяцев.
«поэт (отделкой золотой блистает мой кинжал…)» — программное высказывание михаила юрьевича. стихотворение посвящено положению дел в поэзии после трагической смерти пушкина. произведение построено на приеме противопоставления. в первых шести строфах речь идет о клинке. когда-то оружие принадлежало наезднику в горах, служило ему верой и правдой, не одну прорвало кольчугу. сейчас славные времена позади. клинок висит на стене, превратившись в золотую игрушку. вторые шесть строф относятся непосредственно к поэтам. в них лермонтов называет свой век изнеженным, а мир — ветхим, обвиняет стихотворцев в утрате назначения. по мнению михаила юрьевича, ранее слово поэта могло вдохновить бойцов на битву, оно было необходимо толпе «как чаша для пиров». но те годы ушли в прошлое. отныне стихотворцам интересно только золото. в конце лермонтов задается вопросами, одновременно соединяя между собой две части произведения: проснешься ль ты опять, осмеянный пророк? иль никогда на голос мщеньяиз золотых ножон не вырвешь свой клинок,покрытый ржавчиной презренья?
үлес - зат есім, іңіз - тәуелдік жалғаудың 3 жағы, ді - табыс септігі.
өзіңізді
өз - өздік есімдік, іңіз - тәуелдік жалаудың 3 жағы, ді - табыс септігі