Казахские традиции — множество представлений, обрядов, привычек и навыков практической и общественной деятельности казахов.
Современный Казахстан переживает период национального возрождения[1][2] и возрождение национальной государственности[3].
Ранее имело место сознательное изживание и уничтожение традиций на протяжении всего двадцатого века. За семидесятилетний советский период в Казахстане боролись с пережитками
Национальные виды спорта[править | править вики-текст]Основная статья: Казахские национальные игрыБайга — конный спортАламан-байга — скачки на длинные дистанции (40 шакырым)Жорга-жарыс — скачки иноходцевКыз куу (погоня за девушкой) — догонялки на лошадях между девушкой и парнемКокпар — козлодрание (борьба конников за тушу козла)Тенге алу — подними монету на скаку и прочая джигитовкаСаис — борьба сидя на лошадяхКазакша курес — национальная казахская борьбаТогыз кумалак — девять шариков (настольная игра)Асык [2] — игра бараньими коленными косточками на площадке (аналогичная игре в бабки) [3].Жамбы ату — стрельба по высоко подвешенной мишени «жамбы» верхом на быстро скачущей лошади.Тартыспак — командная верховая игра на стаскивание с лошадей.ответ:Қазақ халқы ерте заманнан-ақ білімді де сауатты болуға ұмтылған, надандық пен топастықты әжуа етіп, күлкіге айналдырған. Әрбір ата-ана баласына әдептілікті үйреткен, сауатты да білімді болуға баулыған. Бұған мысал ретінде қазақтар арасында «Қара күш бірді жығар, білімді мыңды жығар» деген мақал кеңінен тараған. ХІХ-XX ғасырлардың бас кезінде Қазақстанда халыққа білім беру ісі екі: діни және зайырлы бағытта жүргізілді. XIX ғасырдың орта кезіне дейін қазақ балалары мектептер мен медреселерде мұсылманша білім алды. Оларды негізінен молдалар оқытты. Оқу ата-аналарының қаржысы есебінен жүзеге асырылды. Мұсылмандар мектебінде негізінен ер балалар оқыды.
Халық арасында медреселердің беделі күшті болды. Олар молдалар мен мектеп мұғалімдерін даярлады. Оқу мерзімі 3—4 жылға дейін созылды. Медресе шәкірттері ислам дінінің негіздері бойынша бастауыш білім алумен қатар философия, математика, медицина, тарих, тіл білімі (лингвистика) және астрономия жөнінде де едәуір хабардар болып шықты. Діни оқу орындарының басты қызметінің бірі жастардың бойына әдептілік өнегесі мен адамгершілік қасиеттерді дарыту болды. 1870 жылдан бастап патша үкіметінің бастамасы бойынша медреселерде міндетті түрде орыс тілінің негіздерін үйрету енгізілді.
Медреседе бірнеше сынып бөлмелері болды. Олар шәкірттер тұратын, дәрет алып, жуынып-шайынатын, сондай-ақ тамақтанатын бөлмелер еді. Медреседе ұстаздыққа әдетте жасы 40-тан асқан адамдар ғана қабылданатын. Олардың медресені бітіргені туралы дипломының болуы талап етілетін. Кейіннен патша үкіметі мұсылманша оқытуды да өз бақылауына алуға тырысты. Мәселен, 1867—1868 жылдардағы әкімшілік реформалар бойынша мектептер мен медреселер ашу үшін уезд бастығының арнайы рұқсатын алу керек болды. Патша үкіметі мұсылмандардың оқу орындарын ашықтан-ашық кемсітіп, қорлау саясатына көшті.
Объяснение:
Бірден онға дейінгі сандардың біздің өмірімізде теңдесі жоқ орыны бар, оларсыз мүмкін емес. Ескі сенімдер түрлерінде олар тілде жиі кездеседі.
Қазіргі дамыған елдердің халқы арасында әлі де он үш санын құбыжық санайтын адамдар аз емес.
"Жеті" саны көптеген халықтар үшін, оның ішінде мұсылман мемлекеттері халықтары, қазақ халқы арасында да киелі сан болып саналады.