Қазыбек бидің «Кім жақын? Не қымбат? Не қиын?» деген шешендік сөзіндегі берілген үзіндіні Мамадияр Тәукеевтің орындауындағы «Көңіл қымбат» әнімен салыстыра талдаңыз. Қазыбек бидің шешендік сөзінің тарихи және көркемдік құндылығына баға беріңіз. -Алтын ұяң – Отан қымбат, Құт берекең атаң қымбат. Аймалайтын анаң қымбат, Мейірімді апаң қымбат. Асқар тауың – әкең қымбат, Туып өскен елің қымбат. Ұят пенен ар қымбат, Өзің сүйген жар қымбат.
Объяснение:
Қазыбек бидің «Кім жақын? Не қымбат? Не қиын?» деген шешендік сөзіндегі берілген үзіндіні Мамадияр Тәукеевтің орындауындағы «Көңіл қымбат» әнімен салыстыра талдаңыз. Қазыбек бидің шешендік сөзінің тарихи және көркемдік құндылығына баға беріңіз. -Алтын ұяң – Отан қымбат, Құт берекең атаң қымбат. Аймалайтын анаң қымбат, Мейірімді апаң қымбат. Асқар тауың – әкең қымбат, Туып өскен елің қымбат. Ұят пенен ар қымбат, Өзің сүйген жар қымбат.
Тіл қай елде, ұлтта болсын қастерлі, қасиетті, құдыретті.
Тіл әрбір азаматқа ана сүтімен беріліп қалыптасады. Ана сүтімен бойға енген қасиеттер туған тілдің арқасында дамиды. Туған тілге деген құрмет пен сүйіспеншілік бала кезден басталуы керек. Айналада адамдарға, өзіңнің өскен ортаңа, Отанға деген ерекше сезім мен көзқарас та туған тіліңді білуден басталады. Тіл – халықтың рухани, мәдени байлығының дамуының құралы.
Қазақ тілі – халқымыздың рухани байлығы, атадан балаға, ұрпақтан –ұрпаққа мирас болып қалып отырған баға жетпес асыл мұра. Ана тілдің қасиеті туралы қанша айтсақ та таусылмайды. Азаматтың қолындағы барлық асыл заттары тозады, жоғалады, ал тіл тозбайтын ең қымбат мұралардың бірі. Қазақтың біртуар ақыны М.Жұмабаев: “Ұлтқа тілінен қымбат нәрсе болмақ емес, бір ұлттың тілінде сол ұлттың сыры, тарихы, тұрмыс тіршілігі, мінезі айқын көрініп тұрады” - деген. Тіл байлығы - әрбір ұлттың мақтанышы. Әр азамат өзінің ана тілін, көзінің қарашығындай қарауы және ана тілінің орынсыз шұбарлануына қарсы тұруға тиісті.
Амал не, туған тілімізді шұбарлап, аралас сөйлейтіндерді жиі кездестіреміз. Басқа халықты айтпағанда, өз ішіміздегі шала қазақтарды таза қазақ қылатын кез болды. Бүгінде де кейбіреулердің қазақ тілін білмеуі, білсе де сөйлемеуі – қазақ тілін жақсартып, биік белестерге көтермеуіміздің қатерлі дерті болып табылады. Туған тілден безінген азаматтарды көргенде Паустовскийдің “Туған тіліне жаны ашымаған адам жәндік” -деп ашына айтқаны ойға оралады. Елінің болашағын ойлаған әр азамат ана тілінің болашағын да қолынан келген көмегін аямауы тиіс. Өкінішке орай, соңғы кезде көптеген қазақ жастары өз ана тілін бұрмалап сөйлеуді әдетке айналдырған. Ата-ананы қаділеу қалай керек болса, өз ана тілімізді қадірлеуді, қастерлеуді, аялауды қолға алайық. Төл тілінде сөйлеуден безу – ана сүтін беріп өсірген анаңды ұмытумен бірдей.
Қазақстан - әлемдегі ең мықты, бәсекеге қабілетті елу елдің қатарына ену үшін қазақ тілін жоғары мәртебеде ұстауы керек.