Қыстың қақаған суық күни болатын. Асан наубайхана дан нан алып үйине келе жатқан еди.Кеннет көзи сүйектери арсиған қараусыз жүрген бор итке түсип Эдди, оның жалынғандай қыңсылап, себетиндеги зандарына қарап тұрғанын байқады.Асанның бейшара итке жаны ашыды. "Нанның биреуин итке Берси, а нам ашуланатын шығар", - деп күбирлеп, сөйлеп қалды. Бирақ аш итке қарап Аяп Кэтти, себетиндеги нанның биреуин Алды да, иттиң алдына бөлип-бөлип тастады. наубайханадан Асанның соңынан келе жатқан бор Кисе оларға қарап, күлимсиреп өтип кетти.Ол Кисе Асанның күбирин естип, оған билдирмей себетине бор нанын Салып жиберди.асан оны байқамады, өйткени ол иттиң нанды тоқтамай ЖЕП жатқанына мәз болып отырған болатын. асан үйине қарай асыға басып жүрип Кэтти. Үйине келгенинде, себетиндеги нандардың кемимегенин көрип, таң-Тамаша Болды.
Қазақ, ұлттық мінездің өзгешелігіне деген бара-бара трансформировавшейся негізгі дәстүрімен қонақжайлылық болып табылады. Қазақ қоғамда тағы арада терең қадімде озвученный бейресми заң өмір сүретін. Ол - қонақты сияқты расулды Бога гласит кездестір-. Қонақжайлылық, қазақ қоғамда киелі міндетпен саналады. В барлық замандарды степняки барлық ықтималды жасады, жағу чтобы қонаққа. Сол себептен бас-басы жолаушы, жолға деген бара, білді, не оны бауырмал қазақ жердің көрінген бұрышында кездестіреді.Инабатты қатынас ажаларға - қазақ халықтың тағы бір салмақты сипаты. Дәстүрлі баланы "младых тырнақтардан" ұстам және құлықты при взрослыми, өмірлік тәжірибемен бабасал адамдармен жанасушылықта оқытады.
