Question

Перевод на .. алты жасар алтай үлкен болуға асығатын. "тезірек үлкен болсам, ешкім қақпайламай, өз еркіммен жүрсем, апам сеніп жұмыс тапсыратын болса, дүкенге барып, нан əкеле ғой десе" - деп асыға арман қылатын. өмірі алуан түрлі, таңғажайып қызық қой! "ылғи қалпымда тұрсам, апам сұраған тəттімді беріп аяласа, маңдайымнан шертпесе, еш жаққа жұмсамаса, ертеден қара кешке дейін ойнасам," - деп арман ететін де табылады. алтай бүгін ертемен тұрды да, қолжуғышқа барып, бетін жуды. ақ тіс тазалағышымен аппақ қып тісін тазалады. өзінің кішкене ақ шағаланың суреті бар, ақ сүлгісімен таза сүртініп, киініп алды, терезенің алдына бірақ бұл қылықтарының ас үйде таңғы асты əзірлеп жүрген не апасының, не сақалын алып отырған əкесінің көзіне түспегеніне қапа болды, қатты ренжіді. "əкем көбінесе үйде болмайды ғой. болып қалғанымды ол қайдан білсін! менің ержетіп, ақылым кіріп, үлкен болып, есейіп қалғанымды күнде қасымда жүрген апам байқамағанына таңым бар. мен оған ылғи ! мен оның көзіне əрқашан сарыауыз , сәби көрінем". кейде асығып, үстіне бірдеңесін іле салып, нанға кетіп бара жатқанын көріп: " апа! мен боспын ғой, аяғым жеңіл. жүгіріп барып, наныңды əкеліп бере қояйын" - деп өтінем. бірақ көнбейді. " сен əлі кішкенесің, ң, асықпа! " - дейтіні бар-ау жанымды күйдірі

Answer 1

6 летний Алтай торопился стать взрослым. " Если бы я повзрослел, никто меня бы не ругал, ходил бы сам по себе, мама бы мне доверила работу, сказала бы сходить в магазин за хлебом"-думал он.
Детсво это очень интересный и удивительный период. " Все время был бы маленьким ребенком, мама мне давала бы сладости которые я просил, не щипала бы меня по лбу, никуда не отправляла бы, играл бы с утра до вечера"- мечтают может даже некоторые дети.
Алтай сегодня рано проснулся, подошел к умывальнику и умылся. Белой щеткой, почистил, свои белоснежные зубы. Вытерься, своим маленьким, белым полотенцем с рисунком белой чайки, оделся и подошёл к окну
Но он сильно обиделся, на готовящую завтрак маму и бреющегося отца, что они не замечали все его поступков. " Папы часто дома не бывает же, он откуда знает что я уже стал человеком! Но я удивлен тому, что я стал умнее, вырос и подрос, не заметила моя мама, которая каждый день со мной рядом находиться. Я для нее вечно маленький ребенок! Кажусь ей птенчиком и крохой!".
Иногда я вижу как мама бежит, надев на себя что то из верхней одежды, за хлебом. И я говорю ей " Мама, давайте я сбегаю за хлебом, я же не занят, и ноги у меня легкие". Но мама не соглашается, " что я ёще маленький ребенок, не торопись"- говорит обжигая мое сердце.