. Прочитайте стихотворение М. Ю. Лермонтова «Два великана», посвящённое Отечественной войне 1812 года. Подумайте, кого подразумевает поэт под «русским витязем», а кого - под «двух- недельным удальцом»? Какие слова и выражения вам это определить?
Однажды вечером два друга Лёша и Петя сидели в гостях у Лёши.В друг Лёша сказал другу -Эй пойдём мою маму пугать. Сказал Лёша. -нет я не пойду . ответил Петя. -Почему?-Не понял Лёша. -Я не хочу делать другим людям плохо.-С умным видом сказал Петя. -Ну и ладно сиди тут тогда один.С злостью на друга сказал Лёша. На следующий день Лёша обиделся на Петю и стал искать новых друзей.Но их найти не удалось.Сначала Лёша пошел к девочкам и рассказал что случилось.Девочки сразу убежали и даже не стали с ним разговаривать.Потом он подошел к мальчикам и тоже рассказал всё как было.Мальчики тоже с недовольным видом ушли.Лёша расстроился. Потом вдруг он вспомнил как ему хорошо было с Петей.Как они рыбачили вместе.Как их потом отмывали.Как они пошли в лес а там гриб перепутали с большой крысой.И бежали как угорелые. И вообще хорошо им было вместе любили они друг друга. Потом Петька подходит к Лёше и говорит. -слушай давай обсудим всё.Сказал Петя -Давай.Радостно сказал Лёша. -Почему мы из-за ерунды ссорились? Грустно сказал Петька. -Не знаю это я дурак что думал только о себе.С огорчением сказал Лёша. -Да ладно тебе дружище.С облегчением сказал Петя. В итоге друзья снова помирились и стали ходить по разным местам. Ребята не забывайте старых друзей новых вам будет найти очень сложно...
Горава, карэннага русака са старой маскоўскай фаміліі, які быў паранены ў сутычцы з атрадам паўстанцаў пад Ракавам і адасланы «ў тыл» на лячэнне. Сімпатыі чытача, здаецца, павінны быць на баку Пора-Леановіча: чалавека, якому не давярае сам генерал урадавых войск. Бо ці можна прыхільна ставіццаі да чалавека, роля якога - шпіёніць? Але гэта толькі першае ўражанне. Горав, які ў думках апынуўся ў Маскве, успамінае сваю старэнькую маці,каханую дзяўчыну Надзейку, марыць аб мірным жыцці. І раптам - стрэл! Гэта страляў-забаўляўся з дуэльных пісталетаў Пора-Леановіч. Горава ўразіў (каторы ўжо раз! ) яго сухі прыгожы твар, белыя валасы, бакенбарды і, галоўнае, страшнаватыя блакітныя вочы, у якіх бачная была пагарда да ўсяго. І яшчэ рэзкі шрам паўз брыво і левую скронь - адмеціна двубою. Гораў хоча неяк абразуміць Пора-Леановіча, гаворачы, што да свайго народа трэба адносіцца з павагай, што людзі не вінаватыя, калі дрэнна робяць улады, той адказвае, што народ - гэта быдла, якое па галаве трэба біць. І ваша, і наша, і польскае, і ўсякае. Іншага яны не варты. Людзей не шкадуй. Ні жанчын, ні дзяцей. Ідзі па трупах, і добра табе будзе. Менавітагэтая вераб’іная ноч паказала, якія розныя тыпы людзей увасабляюцьПора-Леановіч і Гораў. Мы ўбачылі, што адзін з іх люта ненавідзеў людзей, а другі ганарыўся сваім народам. Такія людзі, як капітан Пора-Леановіч, не павінны жыць на зямлі, - падкрэслівае аўтар, - і адмоўны герой гіне на дуэлі.
Объяснение:есгпш