Під час чергового польоту у космічному кораблі зламалася система охолодження. Він зупинився на планеті 3-М-22. Коли він прийшов до тями він озирнувся і побачив вовка та білку, але у них було зелене хутро і вони не мали ані носу, ані очей, ані вух. Коли вовк піймав білку він підішов до Кліві ( так звали поштаря), але останній втратив свідомість. Коли він знову прийшов до тями він побачив пантеру. Як тільки він вимовляв слово "пантера", то ця тварина йшла до нього. Тоді він придумав геніальний план. Він подумки Перетворився на самку пантери і коли самець підійшов до нього, то Кліві уявив, що він хоче спати. Він нібито ліг, обгонув себе уявним хвостом і ліг спати. Пан тера пішла геть. На наступний ранок він прокинувся і біля нього стояла стая вовків та одна пантера. Тоді він не здавався і почав думати, що він кущ, що він вже мертвий. Потім він подумав, що він змія. У кінці твору він уявив, що він це полум'я і після цього тварини побігли геть. Увесь цей час він не здавався та ще й старався, щоб його сумка та листи у ній не постраждали. Він думав не тільки про те, щоб він вижив, ще і про інших людей яким він може не донести листи.
P.S. У мене у школі мій твір був саме таким. Мені сказали, що підходить.
У камедыі Кандрат Крапіва (К.К.) ставіць і вырашае праблему духоўнага выпрамлення і аднаўлення чалавека ва ўмовах сацыяльнага грамадства на вобразе Тулягі. Драматург паказвае, што Туляга - чалавек крыштальнай сумленнасці, але вялікі баязлівец. Калі Гарлахвацкі перыядычна запалохваючы і шантажыруючы, спрабуе схіліць на несумленны шлях Тулягу, ен адважваецца заўважыць нахабніку, што пісаць навуковую працу для іншых - учынак несумленны, дрэнны. І няхай сабе пярэчанне Тулягі вельмі нясмелае, але сам факт, што да смерці запалоханы чалавек усе ж адважваецца на гэта, з'яўляецца сведчаннем яго высакароднасці, маральнай чысціні. Бессаромнасць Гарлахвацкага вельмі ўзрушыла і абурыла Тулягу, але ен пакуль што не адважваецца каму-небудзь расказаць усе, бо не ўпэўнены ў сваей праваце. К. знарок ставіць Тулягу у недарэчныя, смешныя сітуацыі, каб найбольш моцна ўдарыць па баязлівасці Тулягі. Туляга лічыць свае становішча трагічным, з якога няма выйсця, і траціць спакой і сон. Гэта ўсе можна прасачыць у сцэне, дзе Туляга з рознымі агаворкамі расказвае Левановічу пра ўсе свае няшчасці. Адчуўшы сяброўскую падтрымку Веры, Чарнавуса і іншых супрацоўнікаў інстытута, Туляга пачынае разумець безпадстаўнасць свайго страху. Ен узяўся пісаць для Гарлахвацкага працу пад выглядам таго бездапаможнага запалоханага Тулягі, якім дырэктар яго бачыў. Але пры гэтым думае: "Цяпер жа я табе напішу навуковую працу! Насмяяўся ты з мяне, абняславіў перад людзьмі, пасмяюся ж і я з цябе". У яго нараджаецца вялікі гнеў да прайдзісвета, нахабніка і кар'ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсціць за тое зняважанне, крыўду, якія цярпеў Туляга ад дырэктара. У канцы п'есы адбываецца духоўнае аднаўленне і перараджэнне Тулягі, яго радасць, гордасць ад здзейсненага і поўнае выкрыцце невуцтва Гарлахвацкага. Туляга канчаткова пераадольвае сваю безгрунтоўную баязлівасць і становіцца нармальным чалавекам, гатовым змагацца з такімі людзьмі, як Гарлахвацкі.
Нямала паздзекваўся Гарлахв. з Тулягі і іншых вучоных. Цяпер яны смяюцца з Гарлахвацкага апошнімі. У гэтым сэнс назвы твора.
У потойбічному світі
Объяснение: