Адамның тегі. Эволюциялық теория. Философиялық антропологияның негізгі мәселесі адамның шығуы мен қалыптасуы болып табылады. Антропологияның адамның шығу тегін зерттейтін саласы антропогенез (грек. antropos — адам, genesis — шығуы) деп аталады.
Саналы адам (пото sapiens) осыдан 50 мың жылдай бұрын қалыптасты. Ол адамның тарихы Жер бетінде алғашқы тік жүруші адамдар пайда болған осыдан 1,5—2 млн жыл бұрынғы тарихтың койнауына кетеді. Бұл Шығыс Африкада бірнеше себептердің түйісулеріне байланысты орын алған. Бұл туралы ғалымдар арасындағы пікірталас осы уақытқа дейін жалғасып келеді. Бұлардың қатарларына климаттың, планетамыздың радиациялық фонының өзгеруі, жақын ғарыштың Жерге әсері болуы да мүмкін.
Эволюциялық теорияның негізін қалаушы Чарльз Дарвин (1809— 1882 жж.) адамның ата-тегі мен жануарлардың дамуын айқындаушы факторлардың ортақтығына, адам мен приматтардың дене тұрпаттарыныңұқсастығынабаса назар аударған. Бірақ казіргі заманғы ғалымдар адамның дамуы мен қалыптасуына әсер еткен факторлар ретінде әлеуметтік және мәдени-тарихи тұрғыларға Дарвин көбірек маңыз береді.
Соның өзінде де тұқым қуалаушылық ерекшелігіндегі биологиялық факторды ешкім жоққа шығармайды. Демек, адам эволюциясында табиғи және әлеуметтік-мәдени факторлар өзара әрекет етеді.
Бұл үдеріс, шамасы, ұзаққа созылған болуы керек. Мұнда секірістер де, бір сарынды даму да болған. Адам тәріздес маймылдардың эволюциясында көптеген бағыттар тұйыққа тіреліп, олардың өкілдерінің (мысалы, неандертальдықтардың) жойылуымен аякталған.
Стихотворение Я.П. Полонского «По горам две хмурых тучи…» также отличается условностью описания.
Если проанализировать настроение, картины и изобразительно-выразительные средства текста, можно заметить, что главными образами, как и в стихотворении Ф.И. Тютчева «Неохотно и несмело…», являются тучи, гром, молния и земля. Однако эти предметы и явления под пером поэта становятся одухотворёнными, оживают.
Предметный ряд стихотворения Я.П. Полонского (горы, тучи, скала, ночь, пустыня, молния, гром, эхо), а также глагольная лексика, состоящая почти из одних олицетворений (блуждали, сползали, сошлись, не уступили, огласили, засмеялось, сказалась стоном, вздохнула, не смели повторить удара, улеглись, обомлели), казалось бы, рисуют грозу, но читатель догадывается, что скала в иносказательной форме напоминает мать, а тучи — её поссорившихся детей.
Размышляя о стихотворении Я.П. Полонского, шестиклассники могут сделать выводы, что лирический пейзаж у поэта причудливый, необычный: горы, пустыня, скала горючая. В стихотворении много глаголов-олицетворений, которые делают изображённую картину живой и запоминающейся. Интересна и звуковая гамма. Читатель словно слышит звуки вечерней грозы в горах, которые создаются лексикой и аллитерациями. Развитие действия в стихотворении тяготеет к сюжетному повествованию. Оно похоже на маленький поэтический рассказ о ссорящихся тучах застонавшую скалу. Однако в образах природы поэт видит отражение человеческих отношение.(надеюсь правильно)
Ей 28 лет. ("...Одинцова была немного старше Аркадия, ей пошел двадцать девятый год...") Красивая внешность, высокого роста. ("...какая вы славная! И теперь вот вы стоите, такая красивая…") Чудесная женщина. ("...Аркадий решил, что он еще никогда не встречал такой прелестной женщины..."; "...Что за чудесная женщина Анна Сергеевна...") Описание внешности ("...какая молодая, свежая, чистая..." "...в ее обаятельно стройном и спокойном теле..." "...Она поразила его достоинством своей осанки. Обнаженные ее руки красиво лежали вдоль стройного стана..." "...как строен показался ему ее стан..." "...у ней такие плечи, каких я не видывал давно..." "...на покатые плечи..." "...протянула обоим свою красивую белую руку..." "...Этакое богатое тело! – продолжал Базаров. – Хоть сейчас в анатомический театр..." "...гладко зачесанные за уши волосы придавали девическое выражение ее чистому и свежему лицу...")
Адамның тегі. Эволюциялық теория. Философиялық антропологияның негізгі мәселесі адамның шығуы мен қалыптасуы болып табылады. Антропологияның адамның шығу тегін зерттейтін саласы антропогенез (грек. antropos — адам, genesis — шығуы) деп аталады.
Саналы адам (пото sapiens) осыдан 50 мың жылдай бұрын қалыптасты. Ол адамның тарихы Жер бетінде алғашқы тік жүруші адамдар пайда болған осыдан 1,5—2 млн жыл бұрынғы тарихтың койнауына кетеді. Бұл Шығыс Африкада бірнеше себептердің түйісулеріне байланысты орын алған. Бұл туралы ғалымдар арасындағы пікірталас осы уақытқа дейін жалғасып келеді. Бұлардың қатарларына климаттың, планетамыздың радиациялық фонының өзгеруі, жақын ғарыштың Жерге әсері болуы да мүмкін.
Эволюциялық теорияның негізін қалаушы Чарльз Дарвин (1809— 1882 жж.) адамның ата-тегі мен жануарлардың дамуын айқындаушы факторлардың ортақтығына, адам мен приматтардың дене тұрпаттарыныңұқсастығынабаса назар аударған. Бірақ казіргі заманғы ғалымдар адамның дамуы мен қалыптасуына әсер еткен факторлар ретінде әлеуметтік және мәдени-тарихи тұрғыларға Дарвин көбірек маңыз береді.
Соның өзінде де тұқым қуалаушылық ерекшелігіндегі биологиялық факторды ешкім жоққа шығармайды. Демек, адам эволюциясында табиғи және әлеуметтік-мәдени факторлар өзара әрекет етеді.
Бұл үдеріс, шамасы, ұзаққа созылған болуы керек. Мұнда секірістер де, бір сарынды даму да болған. Адам тәріздес маймылдардың эволюциясында көптеген бағыттар тұйыққа тіреліп, олардың өкілдерінің (мысалы, неандертальдықтардың) жойылуымен аякталған.