Полное имя героя - Ермолай Алексеевич Лопахин:
"...Я вас не совсем понимаю, Ермолай Алексеич..."бъяснение:
Возраст Лопахина не указан в пьесе. Вероятно, ему от 30 до 40 лет. Он младше Раневской:
"...Помню, когда я был мальчонком лет пятнадцати <...> Любовь Андреевна, как сейчас помню, еще молоденькая, такая худенькая..."
Лопахин - богатый купец:
"...Лопахин Ермолай Алексеевич, купец..."
"...Только что вот богатый, денег много..."
По происхождению Лопахин - сын крепостного крестьянина:
"...Отец мой, правда, мужик был, а я вот в белой жилетке, желтых башмаках..."
"...отец мой покойный – он тогда здесь на деревне в лавке торговал..."
Отец и дед Лопахина были крепостными ("рабами") в имении Раневской:
"...Мой отец был крепостным у вашего деда и отца..."
"...Я купил имение, где дед и отец были рабами, где их не пускали даже в кухню..."
"...Твой отец был мужик..." (Петя Трофимов об отце Лопахина)
Лопахин сам себя называет "мужиком", то есть крестьянином:
"...Я мужик… по ежели подумать и разобраться, то мужик мужиком…"
Бауыржан Момышұлы (24 желтоқсан 1910 жыл - 10 маусым 1982 жыл) — Кеңес одағының батыры, жазушы, Екінші дүниежүзілік соғыстың даңқты жауынгері, әскери қолбасшы, стратег және тактик.[1]
Батыс майданындағы 16 армияның 316 (1941 жылдың қарашасынан бастап 8-гвардиялық Қызылту атқыштар дивизиясы 1073 атқыштар полкінің (1941 жылдың қарашасынан 19 Гвардия полкі) және батальон командирі. Ұлы Отан соғысына генерал-майор И.В. Панфилов басқарған әйгілі дивизиясының құрамында 1941 жылдың қыркүйек айынан бастап қатысты. Батальон командирі ретінде аға лейтенант Бауыржан Момышұлы Мәскеу үшін шайқаста 207 рет ұрысқа қатысты. 1941 жылдың 16-18 қараша күндері вермахтың Мәскеу бағытында екінші мәрте жасаған жорығы кезінде аға лейтенант Момышұлы басқарған батальон дивизиядан қашықта, Матронино деревнясының жанында Волоколамск тасжолында асқан ерлікпен ұрыс жүргізді. Білікті комбаттың басшылығы арқасында 3 күн бойы фашистер шабуылын тойтарып, батальон үлкен шығынсыз, ұрысқа қабілетті жағдайда қоршаудан шығады
Объяснение: