ответ:"Бақытсыз Жамал" романы
Халық тағдыры М. Дулатовтың прозалық шығармаларына да арқау болды. 1910 жылы оның "Бақытсыз Жамал" атты романы жарық көрді. Бұл роман жазушының шығармашылық жолындағы ірі табыс қана емес, бүкіл қазақ әдебиетіндегі елеулі көркем туынды болды. "Бақытсыз Жамал" қазақ әдебиетінде көркем прозалық үлгіде жазылған тұңғыш роман еді. Міржақып осы шығармасы арқылы бұдан кейін жазылған Т.Жомартбаевтың "Қыз көрелік", С.Көбеевтің "Қалың мал", С.Торайғыровтың "Қамар сұлу", т.б. романдарына жол ашты. Бұлардың бәрі де сол кезектегі аса маңызды әлеуметтік мәселеге арналды. Қазақ ауылының тұрмысы жайында жазылды. Әйелдердің бас еркі, қоғамдағы жағдайы туралы баяндады.
"Бақытсыз Жамал" романының оқиғасына арқау болған мәселе де осы, ескі әдет- ғұрыптың қыспағына түскен қазақ қызының тағдыры. Сүйгеніне қосылып, бақытты өмір сүруді армандаған бойжеткеннің трагедиялық жолы.
Шығарма сол кезеңдегі қазақ даласының шынайы тыныс-тіршілігін көрсететін эпизодтан басталады.
... Жайлауға жаңа көшіп қонған ауыл. Саумалкөл маңына жағалай тігілген киіз үйлер. Бие байлап, қымыз сапырған жайма-шуақ ауыл адамдары. Қыстай араласа алмай, сағынысқан жұрт енді бірін-бірі қонаққа шақырып мәз. Үй жағалап қымыз ішкен жастар...
Осылайша жайбарақат жатқан ауылға патша ұлықтары келе жатқаны туралы хабар тарайды. Абыр-сабыр басталады. Ауыл сыртына үй тігіледі. Арнайы үйге келіп түскен екі ұлықты "ләббай, тақсыр" деп күткен ауылнайдың сөзінде де ерекше бір мақтаныш сезіледі.
Міржақып Дулатов осы шағын көріністі суреттеу арқылы өз заманының тұрмыс-жағдайын, адамдардың психологиясын дәлме-дел береді. Ауыл адамдарының өзара әңгімелерінен, ауылнай бастаған белсенділердің іс-әрекет, мінез-құлықтарынан жазушы мол сыр ұқтырады.
...Дәл осындай абыр-сабыр сәтте ауыл қазағы Сәрсенбайдын әйелі босанып, дүниеге қыз бала келгені туралы қуанышты хабар жетеді.
Дүниеге келген бұл сәби романның бас кейіпкері Жамал болатын. Табиғатынан зерек жаратылған Жамал молдадан ескіше, жаңаша оқып, хат таниды. Түрлі хисса-дастандарды көп оқиды. Бірқатарын жатқа да айтатын болады. Сөйтіп елдің көзіне түсіп, қыз айттырам деушілердің назарына ілігеді.
Жамал он бес жасқа келді. Сұлулық, ақыл, салтанат үшеуі бір-біріне муафиқ келіп, Жамал сол елдің қызының алды болды. Бұл айтылмыш артықшылығының үстіне сөзге бек ұста болып, өз ойынан шығарып өлең де жазатын болды. Олай-бұлай қалжыңмен сөйлескен бозбаланы сөйлетпейтін еді. Ел ішінде тілді бозбалалардың көзі түсе бастап, шет елдерге де "Сәрсенбайда бек көркем бір ақын қыз бар" деген лақап жайыла бастады.
Көркіне ақылы сай болып бойжеткен Жамалды Байжан деген бай баласы Жұманға айттырады. Қыз шешесінің қарсылығына қарамастан, Сәрсенбай болашақ құдасының байлығына қызығып, құдалыққа келіседі. Бірақ бай баласы топас, нашар болады. Жамал оны менсінбейді. Сөйтіп жүргенде бір тойда оқыған, мәдениетті, жаңаша киінген, сыпайы, әдепті Ғали деген жігітпен танысын, көңілдері жарасады. Арада біраз уақыт өтіп, қыздың Жұманға ұзатылар шағы туғанда, Жамал Ғалимен қол ұстасып қашып кетеді. Жастарды қудалау басталады. Сөйтіп жүргенде аяқ астынан Ғали ауырып қайтыс болады. Қайғыға батқан Жамал көп ұзамай Жұманға ұзатылады. Көрмеген қорлықты көреді. Ақыр аяғында бір боранды күні Ғалидың қабірінің басына барып, жылап жатып қайтыс болады.
Романда оқиға желісі—суреттелетін ауыл өмірі, әр түрлі әлеуметтік топтар өкілдері арасындағы қарым-қатынастар мен жекелеген адамдар түсінігіндегі қайшылықтар шырмауына түскен Жамал мен Ғалидың мөлдір махаббаты, өз еркіндіктеріне жету жолындағы үмтылысы осы арнада өрбиді. Ақыр аяғында трагедиямен аяқталады.
М. Дулатов бұл оқиғаны кездейсоқ болған бірді-екілі жай ретінде қарамайды. Ғашықтар трагедиясын ол қазақ даласындағы әлеуметтік мәселе дәрежесіне көтереді. Сол арқылы қазақ қыздарының бас еркі, жастардың өз қалауымен өмір сүру қажеттігі туралы ой ұсынады.
Жазушы үшін әйелдің бас бостандығы, өзінің сүйгеніне қосылып, өмір сүруге мүмкіндік алуы ең бір түйінді мәселе болды. Ол әйелдің арын аяққа басатын ескі әдет-ғұрыпқа үзілді-кесілді қарсы шығады.
Міржақып Дулатовтың романдағы Жамал бейнесін сомдаудағы жаңалығы да өзінің осы идеясына негізделеді.
Романдағы Ғали — сол замандағы оқыған, мәдениетті жастарының жиынтық бейнесі. Сырт келбетіне ақылы сай жігіт Ғалидың әрбір іс-әрекетінен, сөйлеген , жазған хаттарынан бұл қасиет айқын аңғарылады.
Ал шығармадағы Байжан бай, оның баласы Жұман, сондай-ақ Жамалдың әкесі Сәрсенбай, үлкен шешесі Қалампыр — ескі психологияның адамдары. Оларға адамгершіліктен гөрі байлық, шен мақтанышы қымбатырақ.
Тұтастай алғанда, "Бақытсыз Жамал" романы сол кездегі тарихи-әлеуметтік шындықты шынайы да көркем бейнелеуімен, авторлық идеяның айқындығымен өзінен кейінгі қазақ прозасының өркендеуіне дәстүрлі жол көрсетті, үлгі болды
Объяснение:
Стихотворение «Я жить хочу! Хочу печали» написано в 1832 году в период раннего творчества М.Ю. Лермонтова.
Поэту 18 лет, и по настоянию бабушки он вынужден покинуть Москву, чтобы поступить в школу гвардейских подпрапорщиков и кавалерийских юнкеров в Петербурге.
Лермонтов еще не знает, что расставание со своей любимой — Варварой Лопухиной, а также со всеми близкими друзьями станет для него тяжелым испытанием.
В нем еще живы оптимистичные ноты, и он смотрит на перемены как на разумную плату за писательский дар. В результате на свет появляется стихотворение «Я жить хочу».
Объяснение:
Объяснение:
1.Отношение Толстого к войне можно понять, прочитав хотя бы несколько его произведений. Взгляды классика прослеживаются в них достаточно отчетливо. Особенно же красноречив в этом плане роман-эпопея «Война и мир». Почти половина произведения посвящена описанию боевых действий. Сюжет романа затрагивает события, имевшие место во время Отечественной войны 1812 года. Но вовсе не восторженным приверженцем героизма на поле боя показывает себя писатель. Война для него – это, прежде всего боль, нечеловеческие страдания, кровь, ужас и грязь. А уже потом – подвиги и героизм. Отношение Толстого к войне через мысли героев передается в том числе. Очень показателен момент, когда Андрей Болконский – любимый герой писателя – лежа в поле под небом Аустерлица, думает о том, что слава, власть, победы – это ничто по сравнению с жизнью. Которая у каждого одна. Болконский разочаровывается в своих прежних идеалах, и даже Наполеон – бывший его кумир — кажется ему после всего пережитого на поле боя, преступником. Ведь это именно он затеял войну. Толстой в своем произведении неоднократно противопоставляет красоту природы и уродство человека, убивающего себе подобного. На фоне прекрасного леса, пронизанного косыми солнечными лучами, Бородинское сражение выглядит настоящим безумием. Чувствуется, что в душе у автора немой крик. «Зачем??? Зачем люди уничтожают друг друга со звериной жестокостью, когда такая роскошь дана им Богом? Природа, жизнь, возможность любить, рожать детей… Быть счастливыми». Но нет – они хотят власти, денег, им все мало и мало… И в итоге – «разбитое корыто»: оторванные руки, ноги и головы; сломанные судьбы, безутешные матери и вдовы. Нет, автор не считает, что не нужно защищать свою землю, когда на нее пришел враг. Он воспринимает это как необходимость. И искренне не понимает тех, кто находит в войне какое-то удовольствие и стремится к ней. Таков в его романе, к примеру, Наполеон. Мое короткое сочинение «Отношение Толстого к войне» не передаст всего того, что сумел сказать великий русский писатель в своих произведениях. Каждый из нас должен прочесть их, чтобы стать хоть немного мудрее и начать ценить достойные вещи: жизнь, мир, любовь. Именно они для Толстого были самыми главными. А война – их извечный враг.
2.Толстой раскрывает осуждение бонапартизма, в первую очередь, сравнивая самого Бонапарта с жужжащим насекомым, Бонапарт принес с собой войну, а это противоестественно, а Толстой этого не любит, описывая сражения Толстой подчеркивает весь ужас войны и страдания, ткже Толстой отмечает, что Кутузов ( противоположенность Наполеона) контактирует с армией, позволяет ей делась собственые шаги, то Наполеон дает бессмысленные приказы, Кутузов ведет войну освободительную, от безысходности, а Бонапарт губит тысячи жизней в корыстных и грязных целях.
3.Многоликость современного мира прежде всего выражается в разнообразии языков на планете. Именно с языковых лингвистических конструкций начинаются отличия в мозговой деятельности у разных языковых групп населения. Отсюда существенные различия в поведении, в логике, различных народов мира и вся мировая конструкция. Ведь именно антро среда является основой современного мира! И в дальнейшем мир, несмотря на возможности интернета, будет развиваться по законам, заложенным еще с рождения (по законам языка и буквы). Доказано, что языковой аппарат уже с рождения "встраивается" в структуры головного мозга. То, что происходит повсеместно, это перемешивание существующих языков, и образование новых лингвистических конструкций, нового современного мышления, которое впитает в себя все мыслимые формы, наложенные на существующие языковые платформы.
Можно лучший
ответ;)