Ласяня падрасло, падужэла, пачула, што ў яго залячылася рана — спачатку зацягнулася цвёрдаю, тоўстаю, бураю ад кры-ві нарасцю, а пасля гэта нарасць пачала сушэць, свярбець і ад-лушчвацца ды абвісаць.
У падпаветцы — на ахапку сена — яно спала ноччу, а днём гуляла па двары, пазнаёмілася з усімі яго насельнікамі. Па-любіла шчыра гаспадара, мірна ўжылася з крышку страгава-таю гаспадыняю, падружылася з таварыскім сабакам, са сва-вольнікам-цялём, амаль равеснікам, з якім гойсала па двары; з катом, з курамі — драбнатой — яму было нецікава... 3 вялі-кай — амаль з ласіху — каровай адразу ж ніякага сяброўства
не выйшла...
Найболын ласяня пасябравала з гаспадаровымі дзецьмі — з хлопчыкам і дзяўчынкаю. 3 імі яно і дурэла, бегала па два-ры, брала з іхніх рук смачны хлеб, салодкія цукеркі і пернікі, ад іх яно атрымала смешную, нават дураслівую мянушку — Губаты.
Прыдумаў гэта хлопчык. Усё дзівіўся, што ў ласяняці такая гарбатая морда, абвіслая верхняя губа, а пасляі выдумаў: «Гу-баты!»
Спачатку называлі так дзеці, а пасля пачалі гэтак падклі-каць і сталыя.
У адзін з апошніх летніх дзён, у яшчэ раннюю, сівую ад ту-ману раніцу, да якой яго рана стала цвёрдай, зарубцавалася, хоць так і не зарасла шэрсцю, чамусьці прынёс яму вядро з пойлам не босы, яшчэ заспаны хлопчык, а сам гаспадар.
— Ну што, Губаты? Стаў ты ўжо дужы, здаровенькі, то ідзі ў свой дом і жыві, дзе ўсе твае сваякі жывуць... Ідзі да свайго, а пра нас забудзь...
Ляснік замахаў рукамі — і Губаты, зусім не спалохаўшыся, а дурасліва і як дражнячыся, падскочыў, брыкнуў заднімі на-гамі і гайсануў далей, імгненна п'янеючы ад вялікай прасто-ры, бегу, душой адчуваючы, як яму ўсяго гэтага дасюль не ха-пала.
За выганам пачаўся адразу малады лес, які знаёма пахнуў зеленню, смалой, расою, — і ў душы Губатага нешта як варух-нулася, захацелася бегчы, і ён, ужо нічога не помнячы, не азіраючыся, мінуў маладняк і памчаў у глыб лесу. Стары са-соннік яшчэ болей завабіў нечым невядомым, родным, мілым, што ён адчуў такое вялікае шчасце, якое, здаецца, не толькі поўніла грудзі, але і ахмяляла зусім...
... Ап'яненне воляй прайшло, і ён адчуў, што шмат чаго тут не ведае, а вось леснікоў двор знае ўжо да драбніц...
I тут ён пачуў, што яго жаласна кліча хлопчык: «Губаты, дзе ты, Губаты?» Ён зразумеў, што далёка адбегся, пакінуў сваіх сяброў. Падумаў так і затрусіў назад.
Губаты, Губаты! — радасна закрычаў хлопчык і хутка-хутка пабег насустрач.
Ты маніў нам... — папракнуў хлопчык бацьку, калі той паволі падышоў сюды. — Губаты не ўцёк сам, а ты яго вы-пусціў. Як выпусціў бусла, зайчыкаў, дзікіх парасят... Але Гу-батага мы не адпусцім, ён будзе жыць у нас... Я яго буду кар-міць...
I я буду... — паўтарыла за ім дзяўчынка, гэтаксама з па-прокам пазіраючы на маўклівага, як вінаватага, бацьку сваімі вялікімі вачамі, поўнымі слёз...
— Добра вы робіце, дзеці, і нядобра... — нарэшце азваўся ён. — Хораша і люба, што гледзіце так Губатага, але блага, што трымаеце. Ён звер і павінен жыць у лесе. Там яго дом... Пас-цель, яда, воля Цяжкабывае дзікаму зверу, калі ягозалішне прыручаць людзі... Гора бывае, бяда... Я ж ведаю...
Объяснение:
Киповец: что это за профессия
Киповцем в просторечии называется специалист, устанавливающий
обслуживающий контрольно-измерительные приборы и автоматические системы. фактически это собирательное название профессии, которая объединяет в себе сразу три отдельные специальности, связанные с КИПиА: инженер, слесар наладчик контрольно-измерительных приборов и автоматики. Ее представители востребованы на всех предприятиях, где применяются современные технологии, обслуживаемые автоматизированными системами. Они обеспечивают бесперебойную работу оборудования и механизмов любой сложности. Знания. получаемые ними в учебных заведениях, имеют универсальный характер, что
позволяет им трудоустроиться в разных отраслях промышленности. Киповцы
могут быть задействованы при запуске нового объекта или обслуживании уже
действующего производства. Они
налаживают
автоматические
диспетчерскую связь, системы сигнализации, регулирования и контроля,
нспытывают
И
сдают
оборудование
B
эксплуатацию.
Функции, выполняемые киповцем, зависят от конкретного места работы.
Его обязанности четко регламентирует должностная инструкция, составленная с учетом требования ETKC относительно
квалификации сотрудника Киповцу нужно обладать хорошими познаниями в технике:
- уметь читать схемы и чертежи:
- знать устройство обслуживаемых приборов и особенности их работы;
- влалеть навыками пользования ремонтными инструментами: - разбираться в методах наладки измерительных систем разной сложности:
- иметь познания в материаловедении, электрике и MexaHиke: - знать правила оформления необходимой документации; - диагностика и настройка различных простых измерительных устройств (счетчиков, манометров, вольтметров, амперметров, датчиков давления и т. д.);
- снятие и анализ показаний приборов; -проверка
регулируемой
аппаратуры:
Киповцу для качественного выполнения своей работы требуется обладать такими личными свойствами:
• технический склад ума и пространственное воображение:
. точный глазомер, цветоразличение и отличное зрение:
• Умение распределять внимание и концентрироваться; четкая координация движений; высокий уровень ответственности:
• аккуратность и последовательность:
готовность четко следовать инструкциям.
К плюсам профессии можно отнести неплохую зарплату и возможность дополнительно обучаться, пополняя свой багаж знаний. Минусы - высокий уровень ответственности, постоянное повышенное внимание и риск получения
травмы
при
нарушении
техники
безопасности.
Объяснение: