Цитатный план по поэме Некрасова Н. А. "Русские Женщины:
1. "Дорога хуже тут пойдет
Опасная езда"
2. "Но ваш отъезд его убил"
3. "Поверьте, вас не пощадят
Не сжалитсь никто"
4. "Тот климат вас убьет"
5. "Живут? "
6. "Измучите того
Чья безвозвратно голова погибла"
7. "Здесь черствый хлеб, тюрьма, позор,
Нужда и вечный гнет"
8. "Увлекся призраком пустым"
9. "Ведь это значит нищей стать
И женщиной простой! "
10. "Они, как мухи, мрут в пути"
11. "Позором, ужасом, трудом"
Если не сложно поставь Лайк
Объяснение:
«Ұлтының табанына ызғар өтсе, ұлтарақ, ұлтаны да
болуға бар!» Күлтегін мен Әз-Жәнібек, басы қанжығада кеткен хан Кене, үш жүздің басын қосқан Абылайдай
алтын тәжді хандардың аруақтары жиналып келіп, «Ал,
балам, бекем ұста ел тұтқасын, Тағыңды Тәңір сенің толқытпасын! Оралып шалғайыңа бақ пен дәулет, Қысылсаң
Қызыр келіп қолтықтасын!» деп Елбасына бата беруі арқылы бүгінгі тәуелсіздігімізді бабалар рухы қолдап жатқандығына сендіреді. Естеми, Бумын, Білге, Күлтегін,
Едіге, Абылай сынды хандар мен батырлардың өшпес
ерлігін пәтуасыз ғұмыр кешкен патшаларға қарама қарсы суреттей отырып, олардың халқының қолын баққа
жеткізгенін асыра дәріптеді.
Астананы Ақмолаға көшірген сәттегі Алатаудан Арқаға «жөңкілген Бостандықтың көші» бет түзегенін тілге
тиек ете отырып, бес жылда Астананың самаладай жарқырап бой көтергенін көңілге медет тұтқан ақын оның
болашағынан мол үміт күтеді. Ұлы көштің бүгінде нұрлы көшке ұласқанын мақтан еткен ол осының негізгі себепкері болған Елбасының ерлігін «Ішінде сайыпқыран
көсемдердің, Шоқтығы шоқ жұлдыздай Нұр-ағамның!»
деп дәріптейді. Еуропа мен Азияның кіндігінде тұрған
Астананың күн санап ғарыштап өсіп жатқанына марқайған автор Елбасының қазақтың шекарасын сызып, обақазық қағуымен, қазақтың елордасы бүгінде Азаттықтың
астанасы атануымен ұштастырған. Сөйтіп, тәуелсіздік,
Бәйтерек жөнінде:
Бәйтерек – Астананың төріндегі,
Өресі биіктіктің өмірдегі.
Аялы алақаны Елбасының,
Секілді өшпейтұғын сенім мөрі.
Эти три дня полной, абсолютной свободы позволили Мцыри узнать себя. Он вспомнил детство: внезапно открылись ему картины младенчества, ожила в его памяти родина:
И вспомнил я отцовский дом,
Ущелье наше и кругом
В тени рассыпанный аул…
Он увидел «как живые» лица родителей, сестер, односельчан…
Мцыри за три дня прожил всю жизнь. Он был ребенком в родительском доме, нежно любимым сыном и братом; он был воином и охотником, борясь с барсом; был робким влюбленным юношей, в восторге глядевшим на «деву гор». Он был во всем истинным сыном своей земли и своего народа