это медуза Горгона
Чудовище с женским лицом и змеями вместо волос. Её взгляд обращал человека в камень.
Младшая дочь морского старца Форкия и Кето (по другой версии, дочь Горгона и Кето) Единственная смертная из горгон.
По поздней версии мифа, изложенной Овидием в «Метаморфозах», Медуза была прекрасной девушкой с красивыми волосами. Бог Посейдон, превратившись в птицу, изнасиловал Медузу в храме богини Афины, куда Медуза бросилась в поисках защиты от преследования Посейдона. Боги разгневались на Медузу за осквернение храма и приказали Афине наказать её. Афина превратила её волосы в змей[6] и сделала её лицо настолько ужасным, что только один взгляд на неё превращает смотрящего на неё в камень.
Смерть Медузы Править
Одним из заданий, данных Персею царём Полидектом, было убийство Горгоны Медузы. Справиться с чудовищем герою боги — Афина и Гермес. По их совету перед тем, как отправиться в бой, он посетил вещих старух — сестёр грай (которые были также Форкидами, сёстрами горгон), имевших на троих один глаз и один зуб. Хитростью Персей похитил у них зуб и глаз, а вернул лишь в обмен на крылатые сандалии, волшебный мешок и шапку-невидимку Аида. Грайи показали Персею путь к горгонам. Гермес подарил ему острый кривой нож. Вооружившись этим подарком, Персей прибыл к горгонам. Поднявшись в воздух на крылатых сандалиях, он смог отрубить голову смертной Медузе, одной из трёх сестёр горгон, смотря в отражение на полированном медном щите Афины — ведь взгляд Медузы обращал всё живое в камень. От сестёр Медузы Персей скрылся с шапки-невидимки, спрятав трофей в заплечную сумку.
Своё имя морская медуза получила из-за сходства с шевелящимися волосами-змеями легендарной горгоны Медузы из греческой мифологии.
Объяснение:
Қазақтың шешендік сөздерін өзге жұрттың атақты адамдары, ғалымдары жоғары бағалады. Шешендік сөздер нұсқаларын академик В.В.Радлов (XIX ғ.) зерттеп жинаған болатын. Ол: «Қазақтар… мүдірмей, кідірмей, ерекше екпінмен сөйлейді. Ойын дәл, айқын ұғындырады. Ауыз екі сөйлеп отырғанның өзінде сөйлеген сөздер ұйқаспен, ырғақпен келетіндігі соншалық, бейне бір өлең екен деп таң қаласын», – деп көрсете отырып, әсіресе қазақ тілінің тазалығы мен табиғилығын дұрыс аңғарып, қазақтардың сөзге тапқырлығы мен шешендігі өзіне ерекше әсер еткенін жазған.
Сондай-ақ, қазақтың шешендік, тапқырлық, нақыл сөздерін жинап жариялағандардың бірі – Ыбырай Алтынсарин. Ол халық даналығының жас өспірімдерді тапқырлыққа, өткірлікке, адамгершілікке баулитын тәрбие құралы екенін жете танып, өз еңбектеріне орнымен енгізіп, пайдалана білді.
Қ.Бейсенов өз ойын былайша өрбітеді:
«Қазақ топырағында қалыптасқан рухани кеңістікте, Әл-Фарабиден Абайға дейінгі аралықта бұл (шешендік өнер) туралы айтқан ой саңлақтары баршылық. Мысалы, Әбунасыр бабамыздың логиканы біртұтас ойкешті ғылымдық жүйеге түсіріп, оның танымдық тәсілдерін айқындап бергені белгілі. Шешендік өнерге байланысты айтылған Әл-Фарабилік ойларға қысқаша тоқталсақ, онда ол диалетиканың қарапайым пікір таластырушылық өнер емес, ақылды ұстартатын ой кешу тәсілі екендігін баса айтқан
