Алып Ер Тоңа - өте көне замандарда өмір сүрген түркілердің көсемі. Иранның ұлы ақыны Фирдоусидің " Шаһнама" кітабының (XI ғ.) кейіпкері болған. Онда Алып Ер Тоңа - Афрасияп Тұранның (Түр елі - түркілер) патшасы болып суреттеледі. Ақыл-айласымен, күшімен, біліктілігімен ел есінде мәңгілік қалған тарихи тұлға.
Алып Ер Тоңаның төрт ұлы болған. Олар: Барысхан, Қарахан, Шиде, Алак. "Алып Ер Тоңа" дастанының қысқаша мазмұны төмендегідей: түркілердің ата мекені Тұранға көрші отырған Иран елінің әскері қайта-қайта шабуыл жасап, тыныштық бермейді. Тұран елінің сұлу қыздарын, асыл бұйымдарын, қоңды малдарын әкетеді. Диқандардың енді ғана жайқалып өсіп келе жатқан егіндерін, бау-бақшаларын парсы әскері таптай береді.
Идет время, но не теряются в памяти трудные годы войны. За общее дело боролись все, от малышей до стариков, люди отдавали себя, свои мастерство, опыт, силу ради победы, которая обошлась для нас очень дорогой ценой. На оккупированной гитлеровцами территории рабочие должны были работать по десять-двенадцать часов в сутки, голодная смерть угрожала сотням тысяч людей. Также в Белоруссии фашистами было создано более двухсот шестидесяти лагерей смерти. В Минске и его окрестностях находилось пять таких лагерей. Один из них, Тростянец, занимал третье место после Освенцима и Майданек по количеству уничтоженных людей. Очень больно чувствовать, что на месте прекрасного, цветущего Минска когда-то гибли невинные жертвы. Но в тот же момент я горжусь своим мужественным, непреклонным народом, который не позволил палачам издеваться над белорусской нацией, культурой, языком.А кто же не знает трагедии Хатыни?