Мәктәп директоры булсам Директор булсам, мин беренче эш итеп мәктәптә тәртип урнаштырыр идем. Тәртипсез балалар булмас, алар башкаларга укырга комачауламаслар иде. Укытучылар да, бигрәк тә яшь укытучылар, хәзерге шикелле, тәртипсезлекне күреп тә, башларын читкә борып йөрмәсләр иде. Андый укытучыларны мин мәктәпкә дә кертмәс идем. Малайларның кызларны җәберләүләрен дә бетерер идем. Әтием-әнием сөйләве буенча, алар үскәндә, малайлар кызларны бик хөрмәт иткәннәр, ә кызлар бик матур һәм тыйнак булганнар. Шуңа күрә алар мәктәбеннән бер генә хулиган да, җинаятьчеләр дә үсеп чыкмаган. Аларның авыл укытучылары балаларны җәмгыятькә файдалы, хезмәт яратучан, гаилә тотарлык, кешелекле егетләр һәм кызлар итеп тәрбияләгәннәр. Мәктәптә тәнәфесләрне дә, хәзергечә мәгънәсез итеп түгел, ә балалар нәкъ менә ике дәрес арасында физик яктан да, эмоциональ яктан да ял итә алырлык, тынычлап икенче дәрескә әзерләнерлек итеп оештырыр идем.
Укудан тыш түгәрәкләрне дә күз буяу өчен генә түгел, ә файдалы нәтиҗәсе булырлык итәр идем. Мәктәптә дә, мәктәп янында да чит-ят, укуга комачаулык итүче кешеләрне йөртмәс идем. Менә мин шундый директор булыр идем! Татар телендә 100 сочинение
Январь...
Я её сразу узнал, как только увидел. И платочек на ней тот же самый, дырявый, и сапожонки худые, что днём на ней были. Мы, зимние месяцы, её хорошо знаем. То у проруби её встретишь с вёдрами, то в лесу с вязанкой дров. И всегда она весёлая, приветливая, идёт себе – поёт. А нынче приуныла.
Июнь. И мы, летние месяцы, её не хуже знаем.
Июль. Как не знать! Ещё и солнце не встанет, она уже на коленях возле грядки – полет, подвязывает, гусениц обирает. В лес придёт – зря ветки не сломит. Спелую ягоду возьмёт, а зелёную на кусте оставит: пусть себе зреет.
Ноябрь.
Я её не раз дождём поливал. Жалко, а ничего не поделаешь – на то я осенний месяц!
Февраль.
Ох, и от меня она мало хорошего видела. Ветром я её пробирал, стужей студил. Знает она Февраль-месяц, да зато и Февраль её знает. Такой, как она, не жалко среди зимы весну на часок подарить.
Апрель. Отчего же только на часок? Я бы с ней век не расставался.
Сентябрь. Да, хороша девушка!.. Лучшей хозяйки нигде не найдёшь.
Скромная и безропотная девушка не жалуется на судьбу, трудолюбива. За добрый нрав все в округе любят и жалеют Падчерицу.
А какая она красавица!
Мачеха ни в грош не ставит Падчерицу, не испытывает к ней никакого сострадания. Поэтому и отослала ее на ночь глядя в метелицу и в лютый мороз искать в лесу подснежники для капризной королевы. Девушка наверняка замерзла бы в лесу, если бы не повстречала двенадцать месяцев. Месяцы прониклись сочувствием к бедняжке и решили ей - подарить подснежники. .