Қара өлең - қазақтың ежелгі өлең түрі.Қара өлең әнге салып айтуға ыңғайлы. Әннің ырғақ ерекшеліктеріне қарай өлең жолдарындағы бунақтар орнын ауыстырып отырады. Әр шумақта жеке ой жатады. Мұндай ой жеңіл әзіл-оспақтан бастап, өмірдің мәні мен сәнін, ел қамы мен халық тағдырын қамтиды. Өлеңнің алғашқы екі жолындағы ой соңғы жолдардағы негізгі ойға қызмет етеді. Қара өлең көне заманнан бастау алып, тереңге тамыр байлаған. Оның үлгілері "Оғызнамада" (9 ғ.), Ж.Баласағұнидің "Құтадғу білігінде" (11 ғ.), М.Қашқаридың "Диуани лұғат ат-түркінде" (11 ғ.), А.Иүгінекидің "Ақиқат сыйында" (12 ғ.) кездеседі.
Сипаты жағынан орыстың "частушкасына", тәжіктін "ашуласына", латыштың "дайнасына", шығыс халықтарының "бәйіті" мен "ғазалына", өзбектің "қошығына" ұқсас. Қазіргі қазақ поэзиясында қара өлең үлгісі кең тараған.[1]
Если в плане музыки то мой ответ будет очивиден так как в музыке нет не красивого инструмента. Каждый инструмент особеннен и звучит по своему красиво. Если в плане научного типа - то твой язык (в данном случае русский язык) главный инструмент. Так как своим языком, своими словами ты можешь объяснить то, что ты хочешь сказать или выразить так как тебе угодно (хотя это одно и тоже). Язык русский Германский, английский, китайский красивы по своему. Точного определения языку я дать не могу так как он очень большой и некоторые удивляют этому всю свою жизнь чтобы изучить все подробно. Язык - главный инструмент речи( если научного типа)
BOOM BOOM POW я тоже слышал