Күн жүйесінің кұрамында сегіз планета бар. Бұлар Күнді эллипстік орбиталар бойымен айналып жүреді. Күннен алыстау орналасуына карай, олар: Меркурий, Шолпан, Жер (Аймен қоса), Марс, Юпитер, Сатурн, Уран және Нептун деп аталады. Құралсыз көзбен бес планетаны - Меркурий, Шолпан, Марс, Юпитер және Сатурнды көруге болады. Сыртқы түріне қарап планетаны жұлдыздан ажырату оңай емес, оның үстіне ол көп жағдайда жұлдыздан гөрі жарық бола бермейді. Планеталар аспан сферасының тәуліктік қозғалысына қатысып кана қоймайды, олар сонымен бірге шоқжұлдыздар аясында ыгысатын (кейде елеусіз ғана) шырақтар қатарына жатады.
«Планета» деген сөздің өзі олардың осы ерекшелігіне байланысты, өйткені ертедегі гректер «қыдырма» шырақтарды осылай атаған. Аспан денелерінің тәулік бойы аспан әлемінде қозғалатынын бәріміз де байқаймыз. Түні бойы Ай мен жұлдыздардың да қозғалысын бақылауға болады. Мұнда жұлдыздардың бір-бірімен салыстырғандағы өзара орналасу қалпы өзгермейді.
Из-за своих суеверий и
страхов перед природой, люди приносили им жертвоприношения. Страх перед
явлениями природы был настолько велик, что каждому явлению был придуман свой
бог.
Например, когда светило
солнце, то люди считали что это бог – Хорс.
При сильном ветре славяне
вспоминали бога Стрибог.
Когда лил дождь – благодарили
Даждьбога.
Когда гремела гроза, люди
считали, что это сердится Перун.
Богиней земли славяне
считали Сыра Земля. Землю целовали и клялись землей.
Богом огня был Сварог.
Поклонялись также Велесу,
повелителю дикой природы.
Во всем славяне искали
причину и думали, что за каждым явлением стоит свой бог.
Впрочем, в царстве растений внутренние разграничения имеют произвольный характер. Некоторые ученые считают, что отдельные растения нельзя с уверенностью отнести ни к фауне, ни к флоре, а поэтому их необходимо выделить в отдельную категорию. В частности, к ней относятся бактерии и сине-зеленые водоросли, у которых клетки лишены оформленных ядер.