Мен кіммін? Арман-мақсатым қандай? Болашағым бұлыңғыр болмас үшін талмай еңбек пен тынымсыз қызмет еткім келеді. Ең алдымен Жаратқанның жұмыр басты пендесімін. Менің де өз арман-мақсатым бар. «Армансыз адам-ормансыз бұлбұл» демей ме? Арманым мен мақсатым ұштасып жатыр. Өзім қалаған мамандықта өзім қалаған дәрежеде білім алудамын. Мақсат айқын болған жағдайда арманың асқақтай береді. Мектеп кезінде неше түрлі мамандықты игеріп, әр салаға өзіңді қойып көресің. Адам жанының арашашысы дәрігер болуды немесе бала жанының бағбаны ұстаздықты жаныңа серік етесің. Менің де алдыма қойған арман-мақсаттарым болды. Мектеп кезінде қазақ тілі мен әдебиеті пәнін сүйіп оқыдым. Сол қызығушылығымның негізінде түрлі байқауларға, аудандық, облыстық пәндік олимпиадаларға қатысып, жүлдемен оралдым. ҰБТ сынағында да еш ойланбастан қазақ әдебиеті пәнін таңдадым. Ойдағыдай жинап, журналистика мамандығына түстім. Қиындығы мен қызығы мол журналистика мамандығының қыр-сырын біліп, сол салада қызмет еткім келеді. Адам болып өмірге келгеннен кейін армандау керек. Мақсат қоя білу керек. Арман-мақсатсыз, үмітсіз адам болмайды. Еңсең түсіп, жігерің құм болған кезде де өзіңді өзің қолға алып, әрекет етудің жолын табасың. Өмірге не үшін келгенімді білмеймін дей алмаймын білемін. Өмірдің мәні неде екенін де түсінемін. Дұрыс емес жайттарды дұрыс деп, дұрыстарды бұрыс деп бой бермейтін кездерім де болады. Жұртқа бір мінезің ұнаса, бір мінезің ұнамайды. Яғни, бәріне бірдей жағу мүмкін емес. Жұмыс көп, уақыт жоқ деп кейбір істерге еріншектік танытамыз. Бірақ, берілген істі, өзіме жүктелген міндетті уақытында орындауға тырысамын. Он пәленің тоғызы тілден демей ме? Әрбір айтқан сөзіме сақтықпен қараймын. Жұртты жамандап, асыра мақтаудан аулақпын.
Применение метода рефлексии проявляется в практике периодической самопроверки мыслей, знаний, убеждений
Объяснение:
Рефлексия, в таком случае — это выход практики за пределы себя самой, и в этом смысле она может рассматриваться как инобытие практики, а именно как процедура, осуществляющая снятие практического затруднения. Соответственно, рефлексия может вести к развитию и обновлению практики, и значит, она может рассматриваться не только как мысль, направленная на себя, но и как обращённость практики на себя. В этом смысле рефлексия производна от практики.
Шизотипи́ческое расстройство (иногда неправильно говорят шизотипи́чное или шизотипа́льное расстройство) — расстройство, характеризующееся чудаковатым поведением, аномалиями мышления и эмоций, не подходящее по диагностическим критериям для диагноза шизофрения ни на одной стадии развития: нет всех необходимых симптомов или они слабо выражены, стёрты. Симптомы могут включать странное или эксцентричное поведение, склонность к социальной изоляции, холодность или неадекватность эмоциональных реакций, параноидные идеи (не достигающие уровня выраженного бреда), болезненные навязчивости, также могут быть редкие преходящие квазипсихотические эпизоды иллюзий или галлюцинаций.